Η ώρα 6:30 το πρωί το ξυπνητήρι χτυπάει σαν τρελό ξυπνάω ίσα ίσα για να το κλείσω και ξανά πέφτω πάλι για ύπνο...μετά από λίγα λεπτά ακούω την φωνή της μάνας μου να μου λέει να ξυπνήσω αλλά που δύναμη να σηκωθώ..με τα πολλά σηκώνομαι παίρνω πρωινό ντύνομαι βουρτσίζω τα δόντια μου χτενίζομαι βαφομαι και παω προς την στάση...φτανουμε στο σχολείο και μου λέει η Ευγενία "καλημέρα" αναστεναζοντας και κοιτώντας ψηλά
Εκείνη την ώρα την ρωτάω
"τι έπαθες" κοιτάζοντας της απορριμενη
μου λέει "τίποτα θα στα πω μετά παμε για καφέ και να κάτσουμε πρωτη ώρα έξω"
Πηγαμε σε μια καφετέρια που είναι 10 λεπτά από το σχολείο μας
Μπαίνουμε μέσα και βγάζω τα γυαλιά και τα τοποθετώ στο κεφάλι..είχαν φέρει 2 καινούργια αγόρια ενταξει ωραιοι ήταν δεν λέω αλλά φαινόταν πολύ αντικοινωνικοί
Πηγαίνουμε να παραγγείλουμε...Next?
YOU ARE READING
"Friends"
General FictionΗ ζωή σου μπορεί να αλλάξει μέσα σε λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα..❣️