Ήταν ένας ψηλός με γυαλάκια μελαχρινός με πράσινα μάτια κάπως και τον ελεγαν Γιώργο έρχεται μπροστα από την ταμειακή μηχανή "καλημέρααα" μας λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά "τι θα πάρετε;" εκείνη την ώρα μου ψυθιρίζει η φίλη μου στο αυτί μου "εσένα" και γελάμε σιγά του λέμε τους καφέδες που θα πάρουμε και πάμε και καθόμαστε στα τραπεζάκια...μετά από λίγα λεπτά αφού ήταν έτοιμοι οι καφέδες μας μας τους φέρνει ένα άλλο παιδί που ήταν μέσα στον πάγκο σκουρόχρωμος μελαχρινός και κάστανα μάτια τον ελεγαν Αντώνη αν θυμάμαι καλά γιατί το άκουσα όταν τον φώναξε ο Γιώργος δεν ήταν πολύ ψηλός όμως.."ορίστε οι καφέδες σας" μας λέει με μισο χαμόγελο κοιτάζοντας με μέσα στα μάτια "ευχαριστούμε πολύ" είπα και μου κλείνει το μάτι..πρώτη ώρα κλασσικά δεν μπήκαμε..βαριόμαστε πολύ και εγω και εκείνη...
Η ώρα πηγα παρά δέκα και το κουδούνι για διαλλειμα χτυπαει παρά πεντε παίρνουμε τα πράγματα μας και φεύγουμε...
Όπως παω να βγω ακούω μια φωνή να μου λέει καλό μάθημα μικρή γυρνάω και βλεπω τον Αντώνη να με κοιτάει και μου κλείνει το ματι ξανά
Ενταξει δεν μπορώ να πω ήταν πολύ ωραίο παιδί και ένιωσα έναν ενθουσιασμό αν και είναι η πρώτην μέρα που τον βλεπω..
Φεύγουμε και πάμε στο σχολείο...
Τον σκεφτόμουν συνέχεια δεν ξερω γιατί...δεν ξερω τι είχα πάθειNext?
YOU ARE READING
"Friends"
General FictionΗ ζωή σου μπορεί να αλλάξει μέσα σε λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα..❣️