KAYBEDEN

MERAK

Merak etmiştim seni, beni nasıl bukadar etkileyebilmiştin? Garip geliyordu. Her yüzünü bakışımda sanki küçük bir çocuk yanlış bir şey yapmışta söyleyemiyormuş gibi hiçbir şey söyleyemiyordum sana. Hayatımda ilkkez birini bu şekilde düşünüyordum. Benim için, sen mükkemmeldin. Sanki, benim için bilerek karşıma çıkmıştın. Zeki olup kabullenmemen, akıllı olup kabullenmemen, güçlü olup bunu inkâr etmen. Kısa sürede hayatımda ki mükkemmel detay sen olmuştun. Rüyalarımda sen vardın, hayallerimde, kalbimde de sen vardın. İlk buluşmamızı hatırlıyormusun, sabah saat 7:15 civarıydı okula gitmeden önce buluşmuştuk, oturmak için apartmanların altında ya da herhangi bir parkta kamelya arıyorduk, oturuncada sohbetimizi uzun tutamıyorduk. Buluştuğumuz o sabahlar içilen o tek bir sigara bana hayatta keyif veren nadir şeylerdendi.   Sigara içerken seni gıcık edenleri anlatırdın, sana komik gelen şeyleri anlatırdın yüzünde ki o güzel tebessüm ile sonrada hadi kalkalım artık zaten sen de geç kalcaksın derdin, ben de yok ne geç kalması derdim. Aslında, senle buluştuğum her sabah geç kalırdım okula ama önemli değildi çünkü senle çok daha güzel bir şey öğreniyordum, gülümsemeyi, sonra geç kalmamam için beni zorla gönderirdin. İlkkez bu şekilde duyguları öğrenmeye başlamıştım, birini sevmeyi, değer vermeyi, değer verilmeyi ben hepsini senin sayende öğrendim. Herzaman iyi ki varsın diyordum içimden ve emin ol şuan da sölüyorun bunu çünkü sen benim vazgeçilmeyenisin. Keşke herzaman yanımda olacak olsan, keşke herzaman benim olacak olsan tek istediğim tek şey seninle mutlu olmak, seninle bir hayat geçirmek. Bak bunları senle tanışana kadar kimseye söylememiştim, sadece sana özel bunlar, ben sadece seni istiyorum, ben herzaman rüyalarımda seni görüyorum. Ben seni çok seviyorum ve herzaman da seveceğim.