Fark ettim de...yaşlılar çok mutsuz,çünkü çok fazla şey yaşamışlar,çok fazla acı çekmişler.Hepsi yorgun gözlerle etrafa bakıyor.çoğu da ölmek için yalvarıyor insanın yaşanmışlıkları arttıkça daha çok yoruluyor,mutluluk duygusunu kaybediyor.Belki de bu yüzden küçükken mutluyduk biz.Gülebiliyorduk mesela,babamız elinde dondurmayla gelince havalara uçuyorduk.şimdi öyle değil.hissizleştik artık.Bazen üzülemiyoruz bile.Mesela çok kötü bir şey oluyor ağlayamıyoruz.Boğazına bir şey düğümleniyor,nefes alamıyorsun ,kalbin acıyor ağlamak istiyorsun yapamıyorsun. Her zerren özlüyor o nu.Sen o nun umrunda bile değilsin. Oysa ki senin tek umrunda olan o Hayat böyle garip işte ve saçma. Her şey gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
