Wish you were here

Οταν με αφησες

Το θυμαμαι ακομα...ειπες πως δεν μπορουσες,εφταιγε η αποσταση ειπες. Μου σερβιρισες μαλακιες σκετες.
Και εγω,να ειμαι στα πατωματα και να ουρλιαζω γιατι δεν μου ειχαν απομεινει αλλα δακρυα. Εκανα τοσες προσπαθειες να τα ξαναβρουμε αλλα δεν πετυχε. Ειχα εξαντληθει,ποναγα παντου. Αυτος με εξαντλησε,αυτος φταιει, αυτος με σκοτωσε. Αυτος και μονο αυτος. Δεν ειχα τιποτα αλλο μεσα μου,μου πηρε τα παντα. Οτι ειχα και θα μπορουσα να εχω του ανηκαν πια. Δεν υπηρχα εγω,ημουν ενα σωμα,ενα φαντασμα.Θα μπορουσε κανεις να πει πως πιστευα οτι ημουν αποκρουστηκια,σκουπιδι και ελλειπης. Δεν μπορουσα καν να κοιταξω τον εαυτο μου στον καθρευτη χωρις να αηδιασω. Ημουν στα ορια μου...δεν νομιζα πως θα αντεχα αλλο ομως μια μονο σκεψη με κρατησε

Πως μια μερα θα παρω εκδικηση. Ηξερα πως μια μερα θα ενιωθες οπως εγω και οσο εγωϊστικο και αν ακουγεται,χαιρομουν. Χαιρομουν διοτι θα ενιωθες εγκαταλειψη,μοναξια και πονο...οπως και εγω την ημερα που με αφησες