Ne sabahın umudu,ne akşamın hüznü,ne yeşeren,ne sararan yapraklar.Neyin tadı kendisi gibidir ki özgürlük olmadan? Ne kendisi gibidir hiç bir şey,ne olduğu gibidir hiç kimse.
Hangi zaman dilimi hayatın bir köşesinden iz taşır? Hiçbir zaman. Bir emirle;ayrılığın kıvamı değişir,hüznün yorumu demir kesilir. Artık ne kendini tanıyabilirsin ne de eğilen boynunu. Yokluğu sızlatır bir tek hürriyetin! Hayatında,yaşamında tadı olamaz özgürlük olmadan.
Elindeki çay bardağının sıcaklığını hissetmez tenin,susuzluğu bilmez kuruyan dudakların,suya kanadığını da anlayamazsın.Kendin olmaz bir başkasını yaşarsın. Yaşantın emirleri yerine getirmekten ibarettir. Işıkları yakmaya uzanan elini bir el tutar. Aynanın karşısında bile vurur yüzüne özgür olmayışın.
"Kıyafetını düzelt !" yazısından ve gözlerinin altındaki halkalardan anlarsın esareti. Su hayattır boşa akıtma,nasıl bulmak istiyorsan öyle bırak! Bu yazıların arkası asla kesilmez.
Herşey emir küpündedir. Özgür olmayanın tek başına hiç bir değeri yoktur.Özgür olmakla esir olmak arasındaki fark;taş olmakla insan olmak arasındakı fark gibidir.
Hissedemezsin,düşünemezsin,sevemezsin,sadece yapılması gerekenleri yerine getirirsin. Sevinmen,gülmen,üzülmen,şaşırman hatta ağlaman bile emirlerledir.
Bir heykel traşın elinde biçimlenir yüz hatların. Seni bir itaatkar,bir bağıran olarak yontar.
Bütün hesaplar özgürlüğe olan mesafeler üzerinedir. "En büyük özgürlük,tutsak olmamaktır."
Birileri azad olurken ellerinin bağlı olması zoruna gider çünkü.
Bir gün gelecek eşyalarını toplayıp gideceksin sen de. Geride bir yığın anı,bir yığın esir bırakarak hemde. En güzel,en büyük,en mutlu günün olacak avucundaki özgürlük. Birden nefes aldığını hissedeceksin. Heykel traş olmadan vereceksin yüzünün şeklini.
Güleceksin,güleceksin ve güleceksin!
Hayat yeniden başlayacak.
Çünkü;yaşamak güzel,özgürlüğün avucundaysa eğer!
-İREM AK
