HEARTEU 2

386 21 0
                                    

"Trying to forget someone you love is like trying to remember someone you never met."

---

Jean Garnet POV

Lamon dito, lamon doon. 'Yan ang gawain ko this time. Kasama ko ngayon ang bess ko and break ngayon kaya nandito kame sa cafeteria. I looked at my bestfriend and I saw her very weird look at me. Bakit ba? Eh gutom ako and our teacher in chemistry ay ginisa ako to the highest level.

"Bess, dahan dahan lang 'di ka mawawalan ng pagkain." Habang tumatawa ng malakas. May nakakatawa ba dun?

"Alam mo ba anong nangyari kanina bess, may nakabungguan ako isang lalaki, then na-late ako sa klase and napagalitan at pinahiya pa ako sa sa buong section ko. I received the greatest humiliating punishment ever, and after that he gave us a short quiz that bombarded my brain cells violently, and you know what I barely survived. We answered his question if 15.5 g of Oxalic acid was dissolved in a flask and neutralized with 31.2 mL of Sodium Hydroxide (NaOH), determine the molarity of NaOH, using the concept of titration. Can you believe it bess, I got the correct answer. That's why I deserve this heavy meal in front of me." Mahaba kong saad, walang preno preno yun ah. HAHA!

Courtney just gave me a confused look. "Ewan ko sa'yo bess, alam mo kahit 'di ka na mag-aral or mag-effort, masasagot mo pa rin ang pinakamahirap na tanong na ibibigay sa iyo. And pwede ba mag-dahan dahan ka sa pagkain, ke gandang bakla, parang construction worker kung kumain." Ganting saad niya

Napantig ang tenga ko, "Huy, huwag ka daw ano, gutom ang tao. Ikaw kaya ipasagot ko nun, kung makakaya mo". Sagot ko habang may laman na cheese burger sa bibig ko.

"Haaaay, bahala ka na, tingnan mo yang mga lalake dito sa canteen, pinapantasya ka na naman." Napa-huh? Naman ako sa sinabi niya.

"Di kaya" and I traveled my vision around the school's cafeteria. And totoo nga and it's kinda creepy. Huhu, but I still managed not to entertain them, not to brag but I received many letters, flowers, chocolates, teddy bears and gifts from many guys saying that they want to court me, and don't forget lahat yun good looking. But I neglected all of them, wala kase ako time para diyan sa love, and I don't want to get hurt eventually. 'Yun kase ang paniniwala ko, if papasok ka sa love, parang masasaktan ka lang sa huli. Ganun! But still I respect those who are having a good relationship, keep it up. HAHAHA!

"Bess, alis na tayo dito, tapos naman rin akong kumain, punta muna ako library, sama ka?" bulong ko sa kanya.

"May pupuntahan pa ako eh, sige. Una na pala ako bes. Byeers." And iniwan na nga talaga ako ng kaisa-isa kong bestfriend.

Mag-isa na naman ako, actually hindi lang naman si Courtney ang bestfriend ko, I have also a guy bestfriend, his name is Nicholaus Anderson Loyola, pero nasa kabilang school siya eh, kaya 2 lang kame dito sa DHIA.

"Jean! Jean!" Sigaw ng isang di ko alam at napalingon ako sa kanya.

"Oh Mark, ikaw pala?" Classmate ko nung Senior High School. Pero hindi na kame same course na kinuha, he's taking up Mechanical Engineering.

"Kamusta ka na? Parang napapansin ko lalo ka nang gumaganda ah, saan pala punta mo?" Sabay labas ng nakakasilaw na ngiti nito.

Mark got the looks his tall and got an average complexion. And plus, he's a nice guy, though, he's not one of my bestfriends, but I can consider him as close friend kumbaga.

"Okay lang, ikaw di ka pa rin nagbabago bolero pa rin. Hahaha, sa library eh, ikaw?" Sagot ko sa kanya pero bago pa man makasagot si Mark ay may humila na sa akin na di ko kilala. Sino naman ito?

"Wait a minute, why are you dragging me out of nowhere?" In a calm and sweet voice. Hihi.

"Bakit may kausap kang ibang lalake? Hah?" Tumaas ang kanyang boses. May ginawa ba akong masama and masama na bang makipagusap sa lalake? And nakatalikod pa rin siya until this moment.

"Huuuh, friend ko na man yun eh and besides sino ka ba? Di naman kita boyfriend para pagsabihan mo ako kung sino ang kakausapin ko." After I said those words ay lumingon na siya sa akin and I can already see his face, omoh? Si kuya palang nakabangga ko kanina ang humila sa akin and the one acting like a jealous BF.

"Kung gusto mo, pwede mo ako maging boyfriend. Para may karapatan na ako sa'yo". Sabay taas ng kanyang dalawang kilay.

"Asa dude, and for your information I'm not into relationship especially sa mga you know, fuccboi. And baka nga marami ka na diyang natuhog na babae, isali mo pa ako, diyan ka na nga." Sabay walk out ko dahil hindi ko kinaya ang pagiging straight-forward niya.


"Babe naman". Maktol niya ng parang bata.

"Babe mo mukha mo, maghanap ka ng lolokohin mo ulol". Sigaw ko sa kanya. At dahil doon we got the attention of the student body, hisssh, kahiya naman oh.

Pumasok na ako sa library and went to the periodicals section. Mahaba rin ang lalakarin ko kase nasa pinakadulo yun ng library namin dito. Pero okay lang, I just want to gain more information about my research regarding on basic chemical immunity in water biodiversity. Yes, kahit di pa ako graduating student, gumagawa na ako ng sarili kong research study, kase wala ako magawa sa buhay.

I scanned the shelves and found the best book(s) that would fit my satisfaction. Then after couple of minutes, I found it. Medyo maalikabok lang, ano ba 'to? Bat di nililinisan. Haaay.

I sat down dun sa may corner so that I can enjoy reading the book.

While reading parang may nararamdam kong may nagmamasid sa akin, so I stood up and find that culprit of evesdropping.

I slowly walk and I can feel that person also walks intently. I brought a chair near the shelve and stood up and there it is. I saw the culprit hiding like a criminal.

"Heeeey". Panggugulat ko sa kanya.

🌞🙈
END OF CHAPTER 2

---

A/N How's it?

Lay (EXO) as Paul Mikael Sebastian 💜

The Campus Sweetheart (BoyxBoy)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon