6 years later.............
Seoul ၿမိဳ႕၏ အမ်ားသိ ေကာင္းမြန္တဲ့
ေဆးရံု တစ္ခု မွ အခန္းတစ္ခန္း ရွိ
ကုတင္တစ္လံုးတြင္ နန္းစံစြာ လဲွေလ်ာင္းေနေသာ သူမ။ ။။သိသိသာသာရွည္လာတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြဟာ အရင္ပုခံုးသာသာ မွ ခါးေက်ာ္သည္ အထိပင္။ ။။
အမ်ားသူငါဝတ္ဆင္ရေသာ Uniform နွင့္ေတာင္မွ လွရက္ နိုင္ေသာသူမ။ ။
ၾကာခဲ့ၿပီ လြန္ခဲ့ၿပီ အခ်ိန္ေတြဟာ
ခုနစ္နွစ္ ေတြးမိတိုင္း ရင္နာရေသးသည္။။စဥ္းစားမိတိုင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာအျပစ္တင္မိသည္။။
ငါအသံုးမက်လို႔ဟူ၍သာ မိမိဘာသာ အေနခက္ေစခဲ့သည္။ ။
သူေအာင္ျမင္ေနၿပီ။ ။ အခိ္်ဳ႕ကဆို သူေဌးႀကီး Oh Sehunလို႔ေခၚရသည္အထိ
ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီ။ ။။တစ္သက္ စားမကုန္တဲ့ စည္းစိမ္ေတြနဲ႔
ျပည့္စံုႂကြယ္ဝေနၿပီ။ ။။လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းေလးစားအားက်ရသူအျဖစ္သူရွိေနနိုင္ၿပီ။ ။။
မည္သည့္အရာဟာမည္မ်ွပင္ျပည့္စံုေနပါေစ။ သူလုိအပ္သည္က တစ္ခုသာ။ ။။
ၾကာျမင့္ခဲ့သည္အခ်ိန္က ၇နွစ္မ်ွ။ ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္လ်ွင္အသစ္တဖန္စမ္းသစ္လ်က္။ ။
ျဖစ္သြားခဲ့သည္က ျပင္းထန္သည့္ ကားတိုက္မႈတစ္ခု။ ။
ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္က ေသြးအိုင္ထဲတြင္လဲေနသည့္သူမ ။ ။
ဝတ္ထားေသာအျဖဴေရာင္အက်ီ ၤမွာ ေသြးတို႔ျဖင့္ အနီေရာင္သို႔။ ။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထိခိုက္မႈေတာ့မရွိ။ ။
သို႔ေသာ္ ေခါင္းပိုင္းထိခိုက္မႈနွင့္ အတြင္းပိုင္းပ်က္စီးမႈ ပို၍ဆိုးဝါးသည္က
ကိုမာေရာဂါ။ ။ေမ့ေျမာမႈက၇နွစ္ၾကာ။ ။စတင္ရန္ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွပင္ 50 50 ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ
ကံေကာင္း၍အသက္ဆက္ရွင္ခဲ့ရသည္။ ။သို႔ေသာ္သူမ မလႈပ္ရွားသည္မွာ ၇နွစ္ေက်ာ္ ။ ။
YOU ARE READING
🍃SOOTH🍃
FanfictionHunHan{normal} ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ဆိုတဲ့စကားကို မေျပာၾကဘဲ မုန္တိုင္းေတြၾကားထဲမွာ ကိုယ္တို႔ ro ၾကည့္ၾကမလား Exo First fic Plz support my babe Sooth Thks for adding Reading List , vote & cmt.....