Welcome to the 21st century.

0.01

—Louie Reed's Pov

It's 10:34 in the morning at nagka-klase na si Ma'am pero naboboring ako dito sa classroom, kasi naman lovelife niya yung nilele-lecture imbes na English ang subject.

Suddenly, my phone vibrated and without looking at the callers name i answered it.

"Hello? Who's this?" i whisper said to the idk-who-tf-is-this caller.

"Boi you should check the callers name before picking it up ya know."

I rolled my eyes.

"Why the fuck are you calling me while I'm in the middle of class." i pretended to be mad.

"Duh. Story telling kamo ng teacher niyo." humahalakhak si Iñigo sa kabilang linya.

"Whatever the hell. Anyways, what do you want?" i asked.

"Sabay tayo mag lunch?"

"Bruh."

"Luh. Whatever, basta sabay lang tayo. Bye." he hanged up the call.

I sighed. I looked at my surroundings and realized ako at ilang mga estudyante nalang ang natitira sa paligid.

I glanced at the clock and realized it's already 11:34 in the afternoon.

Tatayo na sana ako ng,

"HI BETCH." Napatalon ako sa gulat nang may sumigaw sa gilid ko kaya lumingon ako para tingnan kung sino yung sumigaw sakin.

"Tangina mo Iñigo! Bat ka ba nanggugulat?!"

"Wala lang." sagot niya saka tumawa.

I rolled my eyes before grabbing my wallet in the bag.

"Tara na woi." i snapped my fingers saka naglakad palabas ng room papuntang elevator.

Luckily, wala masyadong tao na pumipila sa elevator kaya laking pasasalamat ko at di na naman kami mag hahagdan.

"Wala masyadong tao oh, nice. " Iñigo murmured saka pumasok sa elevator at pinindot ang ground floor button.

"Anong i-oorder mo?" tanong ko.

"Ewan ko. Kung san lalanding yung mata ko sa menu, yun yung pipiliin ko." sagot niya.

"Luh?" i raised my left brow looking at him.

Seconds passed and the elevator opened. Nagsimula na kaming maglakad patungong canteen.

"Ang daming tao. Gosh" wala pa nga kami sa canteen pero rinig ko na ang ingay mula doon sa loob kaya nagmadali kaming maglakad para hindi maagawan ng seats kung sakaling may bakante pa man.

"Who uses 'Gosh' in 21st century Iñigo?"

"Me." he laughed

Binuksan niya ang pinto ng canteen nung nakarating kami sa tapat nito at bumungad samin ang lamig ng aircon mula sa loob kaya napayakap ako sa sarili.

Lumingon-lingon kami upang tignan kung may bakante pa bang seats at napansin 'kong walang nakaupo dun sa may dulo malapit sa aircon

Tinapik ko ang balikat ni Iñigo, lumingon siya sakin "What?" tanong niya.

"May seats dun sa dulo oh" sabay turo sa bakanteng seats na nakita ko "Dun nalang tayo, wag ka nang umechos pa. Also, gusto ko ng chicken curry geh bye." sabay alis.
———

"Gosh, ang sarap talaga ng Adobo nila dito, pang-international ang lasa. The chef must be so skilled." Iñigo complimented the chef habang ngumunguya.

"Sobra naman yang pang-international, di ba pwedeng pang-regional lang?" I looked at my side nung may nagsalita at ganun rin si Iñigo kaya tumigil siya sa pagnguya.

"Why not 'international'? Duh, bawal ba yon?" Iñigo shrugged saka nagpatuloy sa pagkain.

"Ansungit" aniya ni Klare saka umupo sa gilid ko nilapag ang tray niya.

"Aren't those for animals?" i asked Klare while pointing on her tray full with green leafy vegetables.

"It's also for humans Louie." she rolled her eyes and started to eat.

"Bu-" magsasalita sana ulit ako but she cut me off.

"Kumain ka nalang beh." Klare said.

Tumango nalang ako saka nagpatuloy sa pagkain.

———

I KNOW I SUCK AT TAGALOG AND ENGLISH. FORGIVE ME IM NOT THAT SMART YOU KNOW.