မနက္ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက်လာတာေၾကာင့္မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိလိုက္သည္.....ေဘးကနာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ၇နာရီ.....မ်က္ႏွာက်က္အျဖဴကိုသူအေၾကာင္းမဲ့တစ္မိနစ္ေလာက္ၾကည့္မိသည္...ေဘးနားမွာသူမ႐ွိဘူးဆိုတဲ့အသိကက်ေနာ့္ကိုလႈိက္ခနဲဝမ္းနည္းမိေစသည္......ပါးစပ္မွလဲ....
"ဒီေန႔တစ္ရက္ပဲမ႐ွိတာမွမဟုတ္တာေန႔တိုင္းပဲကို...ဘာကိုအေထြအထူးဝမ္းနည္းေနတာလဲ..ဟက္ဟက္"
သူခနဲ႔တဲ့တဲ့ရီမိသည္...ေျပာရရင္အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတႏွစ္နဲ႔သုံးလေရာက္ပီ.....မနက္ခင္းသူ႔ကိုမေတြ႔ရတာနွစ္လရွိေနပီ......က်ေနာ္ဝမ္းနည္းေနလည္းသူေဘးနားမွာ႐ွိေနမည္မဟုတ္တာေၾကာင့္သူထပီးေရခ်ိဳးလိုက္သည္....
ူအခန္းထဲကထြက္လာပီးေကာ္ဖီေဖ်ာ္သည္...အမွတ္တမဲ့ေဘစင္ကိုၾကည့္မိသည္....
"သူေကာ္ဖီေသာက္သြားတာပဲ...ဟက္"
ေဘစင္ကမေဆးရေသးတဲ့ေကာ္ဖီခြက္ကသူ႔ကိုေလွာင္ေနသလိုပင္.....
သူသတင္းစာယူပီးဖတ္ေနခ်ိန္ဘဲလ္သံၾကားလိုက္သည္....သူျပန္လာတာမ်ားလား......သူမရဲတရဲေလးေမွ်ာ္လင့္မိေသး....
သူဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႔႐ုံးကအတြင္းေရးမွဴး Kai.....
"သူေ႒းကသူ႔အခန္းထဲကဖိုင္တခုယူေပးပါဆိုလို႔လာခဲ့တာပါ..."
သူက်ေနာ့္ကိုဖုုန္းေလးတခ်က္ဆက္လိုက္ရင္က်ေနာ္လာပို႔ေပးလို႔ရတာပဲကုိ...သူမဆက္ခဲ့ဖူး.....
က်ေနာ္ေခါင္းညိမ့္ျပေတာ့ Kai ကသူ႔အခန္းထဲဝင္သြားသည္......
က်ေနာ္သူ႔ဖိုင္ထားတဲ့ေနရာအေၾကာင္းမသိဖူး...က်ေနာ့္ကိုသူမေျပာခဲ့တာ...က်ေနာ္ေမးတိုင္းသူမေျပာခဲ့တာ....ရင္ထဲကတဆစ္ဆစ္နာလာသည္...
Kai ျပန္ထြက္လာေတာ့ဖိုင္တခုပါလာသည္...က်ေနာ့္ကိုႏႈတ္ဆက္ပီးျပန္သြားသည္....
က်ေနာ္လဲရင္ထဲနာလာတာမို႔ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့.....ေကာ္ဖီခြက္ကိုေဆးမို႔ေဘစင္ကိုသြားသည္..သူေသာက္ထားတဲ့ခြက္ကိုေတြ႔ေတာ့ ခြက္ႏႈတ္ခမ္းဝ တေလွ်ာက္ကိုထိပီး
