Ağlıyordu gecenin ıssız ve sessiz
Sokaklarında.
Mavi gözleri parlıyordu,ayın parlak
Ve yalnız ışıklarında..
Bi anda ağlaması kesildi
Ve kaldırdı kafasını gökyüzündeki
Yıldızlara.
O zaman görüldu kusursuz yüzü
Tam olarak aslında.
Yıldızlar bile sönük kalmıştı,
Onun mavi gözlerinin ışıltısi altında.
O an dünya durdu sanki
Onun mavi gözleri ve ben kaldık
Dünya da.
O an anladım, benim olmayacak
Kadar uzaktı aslında bana...
....................DEVAMI.......................
Ağlıyordu gecenin karanliginda
Siyah saçları savruluyordu,
Elini kaldırdı
Yüzündeki gözyaşlarını sildi.
Yüzünü kaldırdı gökyüzüne,
Ve.....O an onun ışığını
O anda onun.... Işık saçan mavi
Gözlerini gördü...
Ayın ışığı altında ne guzellerdi...
O maviler ona baksın ne çok isterdi..
Ama anlamıştı o an,
O maviler ne ona bakacak
Ne de.....
O , onun olacaktı
Çünkü bu mavi gözlü esmer
Onun olmayacak kadar güzel,
Onun olmayacak kadar uzaktı aslında
Hem o mavi gözler tehlikeliydi,
Bu yüzden o tehlikeden uzak durmaliydi ondan,
Eğer o mavi denizlere kapilirsa,
Bogulurdu o denizlerde..sevemezdi, aşık olamazdı..
OLMAMALIYDI.....
Bu hikâye bana. Göre çok güzel olacak, sizinde severek okumanızı isterim .. eğer hatalarım olursa yorumlarda belitebilirsiniz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN KARANLİGİNDA
Romancekaranlık bi gecede , yalnız başına oturan genç kızın ve onun ışık saçan mavi gözlerine kapılan genc adam.... imkansız gibi görülen bir ASK hikâyesi....
