GECENİN KARANLİGİNDA

«1.Bölüm»

Sabah gözlerime vuran ışıkla uyandım. Gözlerimi açtım. Bir süre öyle gözlerim açık tavanı seyrettim. Kendimi bugün enerjik hissediyordum.

Yataktan kalkıp banyoya yürüdüm. Banyoya gidip elimi, yüzümü yikadim. Aynadan yüzüme baktım saçlarım karışmıştı. Ani bir kararla dusa girmeye karar verdim. Dusa girdim.15-20 dakka duşta oyalandim. Bornozumu giyip odama girdim. Dolabimdan kot gömlek,koyu lacivert kot pantolon ve iç çamaşırlarımi aldım. Dolaptan aldıklarımi giydim. Ayakkabı dolabimdan da kahverengi dizimin altında biten çizme giydim. Yüzüme sadece allık sürüp son kez aynada kendime baktım. Güzel gorunuyordum. Odamdan çıkıp mutfağa gittim. Mutfaktan sesler geliyordu. Annem kalkmış kahvaltı hazırlamaya başlamış gorunene göre. Mutfağın kapısının önüne geldim. Bir süre kapıdan öyle baktım. Annem geldiğimi anlamış olacak ki "kapıda öyle dikilme şunları sofraya götür."dedi. Annemin elindeki tepsiyi alıp"Günaydın,filiz hanım. Ne o niye kizginsin bakim?"dedim."Sen çok konuşma hadi götür şunları"dedi. Ben mutfaktan çıkarken arkamdan homurdanmaya başladı. Ne diye homurdaniyorsa? Tepsinin içindekileri masaya yerleştirirken babam geldi. "Günaydın baba"dedim."Günaydın kizim"dedi. Masaya oturdu. Bende gidip mutfaktan eksikleri getirdim.

Bir süre sonra hepimiz masaya oturduk. "Baba bu akşam bizim kızlarla yemeye gidicez, geç gelicem. Artık arabamı verir misin?"dedim. Babam yediği tabaktan kafasını kaldırıp önce anneme sonra bana baktı. Catalini tabağın yanına koyup geri yaslandi. "Arabani sattım."dedi."Ne? Neden sattın?"dedim. Şaşırmıştim. Babam asla benden habersiz asla birşey satmaz, veya bana bir şey alacaksa bana sorardı."Artık arabaya ihtiyacın yok. Bundan sonra gideceğin yere seni şoför bırakacak. Bizim ihale işi bitene kadar hem korumalik,hem de şoförlük yapacak sana. Yeni şoför alıcam. O zamana kadar benim şoförüm bırakacak seni. " dedi. "Ama..."dedim. Sözüme devam etmeden lafimi kesti babam. "İtiraz yok"dedi ve sofradan kalktı. Babam gene kararlıydı. Anneme döndüm. Anneme bişey diyecekken "Bana birşey sorma. Senin iyiliğin için."dedi. Laflarımi ağzıma geri tikti. Birşey demeden yemeğimi yedim. Anlayamıyordum! Tamam gidip bi hata yapmıştım biliyorum.! Ama bu gidip arabayı satmalarini gerektirmezdi. Hem uzun zamandir araba kullanmiyordum. Tamam istersem şimdi gidip araba istesem alırlardı biliyorum. Bide şu ihale işi vardı! Şoför tutmalarına ne gerek vardı! Ben kendimi koruyabilirim. Hem tehlikeli olan şey ne koruma tutacak kadar? Neyse yakında kokusu çıkardı.

Hiç birşey demeden sofradan kalktım. Merdivenlerden çıkmaya başladım. Tam son merdiveni cikacakken kapı çaldı. Aşağıya inip kapıyı açtım. Kapıda babamın şoförü Ahmet abi elinde dosyayla bekliyordu. "Hoşgeldin Ahmet abi. Ne oldu ?"dedim. "Kızım Duran bey nerede? Benden bir kaç dosya istemisti de onları getirdim."dedi." Babam odasında Ahmet abi. İstersen bana ver götüreyim." diyip elimi uzattım."Yok kızım bunlar ihale ile ilgili önemli dosyalar ben görürsem daha iyi olur." dedi. "Peki Ahmet abi geç , buyur"dedim . Gülümseyerek içeri girdi. Bende kapıyı kapatıp içeri girdim ama bişey dikkatimi çekmişti, dışarıda bulunan korumalar eskisinden daha coktu. Neyse, bu da şu önemli ihale ile ilgiliydi sanırım. Odama çıktım. Havada güneş olmasına rağmen hava soğuktu . Bende biraz oyalanip öyle kızların yanına gitsem iyi olurdu . Yatağımin yanına gelip,yatağa oturdum. Ayaklarımı sarkitip gerisin geri yatağa attım kendimi. Gözlerimi kapatıp eskiye döndüm. O aralar ne kadar da cahildi! O yaptığı hata affedilmezdi! Ama elinden gelen herşeyi yapmıştı ama onu öyle görmek canını sıkıyordu. Keşke daha iyi araba kullanmayı öğrenip, öyle sürmeye baslasaydi. Keşke! Keşkelerin bi faydası yoktu aslında! Cahildi! Tamam hep bunun arkasına sığınıyordu , biliyordu! Ama eğer bunun arkasına siginmasa kalbini bir elin sımsıkı sıktığını hissedip hep aklını karıştırıyordu. Onu gormeyeli ne kadar olmuştu? Tam tamına 4 sene olmuştu. Ne yapıyordu acaba. Neredeydi acaba. Unutmuşmudur acaba beni. Kim düşmanını unutur ki . Unutmamiştir.