Sandra's Sacrifices

PROLOGUE

LOVE DOESN'T ALWAYS MEAN BEING WITH THE PERSON YOU LOVE, SOMETIMES IT MEANS LETTING HIM GO TO BE WITH THE PERSON HE TRUELY LOVE.

Ako na daw ang pinaka tangang tao sa mundo kasi wala na akong ginawa kundi ang ipagpilitan ang sarili ko sa lalaking wala ring ginawa kundi saktan at pandirian ako.

I love him.

Tanga na kung tanga basta ang alam ko mahal ko siya wala silang magagawa.

I don't care on what they say. Alam kong hindi niya ako kayang mahalin, ok lang sakin yun basta makasama ko lang siya masaya na ako.

Alam kong hindi ko siya makakasama habang buhay but i wanna cherish every second that i'm with him.

HE'S MY FAVORITE PAIN.

 I can't let go of the things that pains me because it's the only thing that can make me happy. 

HARRY.

I give up my world just to make him happy.

I give up EVERYTHING.

The only thing i won't ever regret is my feelings for him.

Like i said i love him TOO MUCH that i don't even know what's right or wrong already. I will let him go when the right time comes pero sa ngayon magpapakatanga muna ako...

Chapter 1

Sandra's POV

May dinner kami ngayon ni Harry kaya nandito ako ngayon sa park kung saan ko siya unang nakita. Isa't kalahating oras na akong naghihintay dito pero hindi parin siya dumadating siguro may meeting pa siya.

Siguro nga.

Hintay ka lang Sandra.

Hintay.

Hintay.

Hintay. Ganito naman lagi eh kaya walang problema :)

By the way i'm Kezzie Sandra Sy ay Lim na pala ako ngayon hehe. I'm 21 years old. I'm married to Harry King Lee, i love him so much though the feeling's not mutual.

It's been almost 3 years since nakasal kami pero hanggang dun lang lahat.

Ako lang ang may gusto ng kasal namin siya hindi.

Ako lang ang may gusto.

Ako lang ang nagmamahal.

Where are you Harry? I've been waiting for almost 2 hours. Hayy i'm talking to myself again.

Waiting..

Waiting..

I've waited for another hour hoping he'll come but he's still not here.

He's not coming Sandra.

AGAIN.

He doesn't care about you. How will he even remember? He doesn't remember again. ALWAYS.

Umuwi na ako sa bahay namin ni Harry. Dali-dali akong bumaba sa kotse kasi alam kong nandiyan na siya. Pano ko nalaman? Kasi nandito na ang kotse niya.

Hindi muna ako tumuloy sa kwarto ko kasi pinagluto ko na siya ng dinner.

Baka gutom na yun eh.

Sana magustuhan niya ang luto ko, para kahit yung luto ko lang ang magustuhan niya atleast may nagustuhan siyang ako ang gumawa diba? Pagkatapos kong maghain umakyat na ako para tawagin siya.

Smileee Sandra! ^_^

Kakatok na sana ako nang may marinig akong boses ng babae.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto.