D.O: မင္းမယုတ္မာနဲ႔ေနာ္!
Kai: ဟားဟား.......မင္းကိုႀကိဳးျဖည္ေပးမလို႔ပါကြာ။
D.O: ဟိတ္ Kim kai! .......ငါလက္ကိုလည္းႀကိဳးျဖည္ေပးဦးေလ။
Kai: Noooo...... မင္းလက္ကိုေတာ့မျဖည္ေပးဘူး။မင္းကအတင္း႐ုန္းကန္တယ္ေလ။လက္ကိုခ်ဳပ္ထားေတာ့ၿငိမ္တာေပါ့ကြာ။😉😉😉
D.O pov: ဘာႀကီးမွန္းလဲမသိဘူး။လက္ကိုေတာ့မျဖည္ေပးဘူး။
Kai: မင္းခဏနားေနလိုက္ဦး။ငါမနက္၈နာရီျပန္လာခဲ့မယ္။
D.Opov : သြားတာေတာင္ေကာင္းေကာင္းမသြားဘူး။ထြက္ေျပးမွာသြားလို႔ဆိုၿပီးတံခါးကိုေသာ့ခတ္သြားတယ္။အက်င့္မေကာင္းတဲ့လူႀကီး!!!😭😭😭😭
Kaipov: ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းကမိဘႏွစ္ပါးကေလာကထဲမွာမရိွေတာ့ဘူး။ဘြားဘြားကသာကြၽန္ေတာ္ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းကလိုခ်င္တာကိုမရရေအာင္ယူတတ္သည့္အက်င့္ရိွသည္။ကြၽန္ေတာ္ ၄ႏွစ္သားအရြယ္ကတုန္းကကြၽန္ေတာ္ေရခဲမုန္႔ထပ္စားခ်င္သည္ကိုကေလးထိန္းအေဒၚႀကီးကေခ်ာင္းဆိုးမွာဆိုး၍မေပးသျဖင့္ကြၽန္ေတာ္အေဒၚႀကီး၏လက္ကိုဓားျဖင့္ျဖတ္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွစ၍ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္သို႔္ကေလးထိန္းတစ္ေယာက္မွမလာေတာ့ပါ။ဒီအိမ္ႀကီးတြင္ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဘြားဘြားႏွစ္ေယာက္တည္းသာေနခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ္၁၃ႏွစ္တြင္ဘြားဘြားဆံုးေလသည္။သို႔ေပမဲ့ဘြားဘြားကကြၽန္ေတာ္အားတစ္သက္စာစားလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္အေမြေပးခဲ့ဘယသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္းဘြားဘြားအေမြေပးေသာပိုက္ဆံက္ိုရင္းႏီွးကာ Hotel နဲ႔club တို႔ကိုဝယ္လိုက္သည္။ယခုဆိုkoreaႏိုင္ငံ၏Hotelႏွင့္clubအမ်ားစုသည္ကြၽန္ေတာ္အပိုင္သာျဖစ္သည္။တစ္ေန႔ကြၽန္ေတာ္'monster Club' တြင္ေငြသိမ္းၿပီးုျပန္ထြက္စဥ္ကားတစ္စီးေပၚမွလူငယ္အုပ္စုတစ္စုေအာ္က်ယ္က်ယ္စကားေျပာကာဆင္းလာသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္းထိုအုပ္စုကိုေငးေနမိသည္။ထိုအုပ္စုထဲမွအေသးဆံုးေလးသည္သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆင္းၿပီးclubထဲဝင္သြားမွဆင္းလာသည္။clubထဲကိုလည္းခ်က္ခ်င္းမဝင္ဘဲေလညႇင္းခံရင္းသူ၏အသည္းပံုႏႈတ္ခမ္းေပၚေအာင္ျပံဳးေနသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္းထိုေကာင္ေသးေသးေလးကိုၾကည့္ေနရင္းကြၽန္ေတာ္၏ေသေနေသာႏွလံုးသားသည္ျပန္လည္႐ွင္သန္လာသည္၊ကြၽန္ေတာ္ထိုေကာင္ေလးကိုၾကည့္ေနတုန္းမွာမိုးမ်ားရႊာခ်လာသည္။ကြၽန္ေတာ္သူကိုမိုးမ်ားရႊာသည္ကိုေတာင္သတိမထားမိဘဲသူကိုၾကည့္ေနမိသည္။ခဏၾကာေသာအခါတြင္ထိုေကာင္ေလးလည္းကြၽန္ေတာ္အားျပန္ၾကည့္ၿပီးကားေပၚမွထီးတစ္ေခ်ာင္းက္ိုယူကာကြၽန္ေတာ္အားလာေပးသည္။ထိုေကာင္ေလးကြၽန္ေတာ္အားထီးလာေပးေနသည္ကိုၾကည့္ရင္းကြၽန္ေတာ္၏ရင္ေပါက္ကြဲလုမတတ္ခုန္ေနသည္။သူကြၽန္ေတာ္အားထီးလာေပးေသာအခါကြၽန္ေတာ္ေတာင္သတိမထားမိဘဲသူလက္ကိုဆြဲမိလိုက္သည္။ထိုေကာင္ေလးလည္းကြၽန္ေတာ္ကိုေၾကာက္သြားၿပီးကြၽန္ေတာ္လက္ကို႐ုန္းကာclubထဲသ္ို႔ျပန္ေျပးသြားသည္။ကြၽန္ေတာ္ရင္ကိုတုန္လႈပ္ေအာင္လႈပ္ႏိုင္ေသာေကာင္ေလးသည္ကြၽန္ေတာ္၏အပိုင္သာျဖစ္ရမည္ဟုစိတ္ထဲတြင္ေျပာေနမိသည္။ကြၽန္ေတာ္ထိုေကာင္ေလးclubထဲမွထြက္လာသည္အထိေစာင့္ေနသည္။ထိုေကာင္ေလးတက္သြားေသာကားေနာက္ကိုကြၽန္ေတာ္ေနာက္မွမသိမသာလိုက္သြားသည္။ထိုေကာင္ေလးသည္လမ္းတစ္ေနရာတြင္ကားေပၚမွဆင္းသြားသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္းကားေပၚမွအျမန္ဆင္းကာလမ္းမီးတိုင္ေအာက္တြင္ထိုေကာင္ေလးကိုရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ထိုေနာက္ထိုေကာင္ေလးလည္းကြၽန္ေတာ္အားျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ျပန္ၾကည့္ေနသည္။မိုးမ်ားလည္းျပန္၍ရႊာသြန္းေသာေၾကာင့္ထိုေကာင္ေလးလည္းကြၽန္ေတာ္နဲ႔အၾကည့္ကိုျဖတ္ကာခပ္ျမန္ျမန္ေျပးသြားသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္းထိုေကာင္ေလးေျပးသြားမွာတိုး၍အေနာက္ကေနခပ္တင္းတင္းဖတ္ထားလိုက္သည္။ထိုေကာင္ေလးကတစ္အား႐ုန္းကန္ေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္သည္းမခံႏိုင္၍ထိုေကာင္ေလးအားတစ္ခ်က္ထိုးၿပီးအိမ္သို႔သယ္လာလိုက္သည္။Flash back:
Kaiတစ္ေယာက္မနက္စာျပင္ရင္းအလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။ထိုေနာက္နာရီကိုၾကည့္ကာ၈နာရီထိုးေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ sooအားမနက္စာစားဖို႔ေခၚရန္အေပၚထပ္သို႔တက္လာခဲ့သည္။
Kai: soo မနက္စာစားရေအာင္!
D.O: မစားဘူး.......သြားေတာ့!!
Kai: sooကလည္းလိမ္မာပါတယ္စားရေအာင္ေနာ္။
D.O: မစားဘူးဆိုေနမွ!!
ႏႈတ္ခမ္းဆူကာေျပာေနေသာsooေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လည္းေဒါသထြက္ကာsooကိုေပြ႔ခ်ီ၍ထမင္းစားခန္းသို႔ေခၚလာသည္။
Kai: sooစားေလ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ!
D.O: ငါလက္ကႀကိဳးကိုမျဖည္ဘဲနဲ႔ငါကဘယ္လက္နဲ႔စားမွာလဲ!
Kai: sorryကြာ ကိုယ္ေမ့သြားတယ္။
D.O: ဘာလုပ္တာလဲ!
Kai: sooလက္ကိုခ်ဳပ္ထားေတာ့ကိုယ္ခြံေကြၽးမလို႔ေလပါးစပ္ဟ!!
D.O: Barrrrrrrr!!!😡😡😡😡
Kai: ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းေျပာတုန္းစားေနာ္soo!!!
D.O: မစားႏိုင္ဘူး.... မစားႏိုင္ဘူး!!!
Kaiတစ္ေယာက္ေဒါသထြက္ကာသူေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကအိတ္ေဆာင္ဓားကိုထုတ္ရင္း............Part-4 End!
Thanks for reading!!!😊😊😊😊
YOU ARE READING
Never go back home(Kaisoo yaoi)
RomanceDo kyung soo.........ကြၽန္ေတာ္သူကိုအရမ္းေၾကာက္တယ္။ေသမေလာက္ေအာင္ေၾကာက္တယ္။သူရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္သိပ္ေၾကာက္တယ္။ Kim jongin...............ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္။မင္းအခ်စ္ေတြအားလံုးဟာလည္း kim jongin တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲ...