Otobüs İzmir'e vardığında saat 12:30 du. Abimin dersi olduğundan gelemedi. Taksiye binmemi ve site görevlisinde anahtar olduğunu söyledi.
Çok fazla malzemem vardı. Zor da olsa arkamdan sürükleyerek taksi aramaya başladım.
Birinin ani fren yapıp kornaya basmasıyla yol ortasında olduğumu fark ettim.
Korkmuş ve olduğum yerde hareketsız kalmıştım.
Arabadan genç bir çocuk inerek yanıma geldi.
"Yol ortasında dikilmeye devam edicek misin ? "
Çocuk bana bakıyordu hatta benden cevap bekliyordu. Bense hâlâ olayın şokunu üstümden atamamıştım.
"B-ben şey_"
Konuşamaz haldeydim resmen saçmalıyordum.
"Kızım aklın nerde senin ! "
Bu cümleyi söylerken epey bağırmıştı. Daha fazla durmadan arabasına bindi ve gitti.
Şoku atlatır atlatmaz bir taksiye bindim ve abimin adresini verdim.
Çok geçmeden siteye vardım. Görevliden anahtarı alıp eve girdim. Ev umduğumdan topluydu.
Evi gezmeye başladım. Kapalı bir odanın kapısında bir not vardı üstünde "Senin Odan" yazıyordu.
Büyük bir sevinçle kapıyı açtım. Hersey muhteşemdi. Yatağım, kıyafet dolabım, çalışma masam...
Malzemelerimi yerleştirdikten sonra duş aldım ve mutfağa geçtim. Akşam için abime süpriz yapim dedim.
Elimden geldiği kadar birşeyler yaptım.
Akşam abim eve geldiğinde yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Bana sıkıca sarıldı.
Oturma odasına geçtik biraz konuştuktan sonra kolundan tutup onu mutfağa götürdü.
Hazırladığım masayı görünce çok sevinmiş olmalı ki yanıma gelip beni kocaman öptü.
Abim cebinden bir anahtar çıkardı ve bana verdi.
"Bu senin artık burası senin de evin."
Abime gülümsedim ve ona bir kere daha sarıldım.
"Abi biliyor musun bu gün bir araba bana çarpıyordu."
Zil çaldı. Ben sözlerime devam ederken abim kapıyı açmaya gitti.
"Abi çocuk bana öküz gibi__"
Son iki kelimeyi söyledikten sonra Abime döndüm ve karşındakini görünce daha fazla konuşamadım. Elimde olan bardak elimden kayıp düşmüştü.
Çocukla birbirimize bakıyorduk ben utancımdan kıpkırmızı olmuştum.
O ise alayla gülerek bu günkü sözünü tekrar etti.
"Aklın nerde senin ?"
