KIEL'S POV
Nagising ako dahil kay mantha na biglang tumayo, tumingin ako sa may bintana pero wala pa ako naikitang city, tumingin ako kay mantha na may tinatanggap lang galing kay mommy.
'kala ko nakarating na kami'
Nilabas ko ang phone ko at syempre pinicturan ang labas ng bintana at inupdate sa my day ko.. tumingin ulit ako kay mantha naka earphone pa rin.
"mantha sorry na.." sambit ko sa kanya kahit naka earphone sya. "sorry talaga nalakasan ko ang pagkurot sya ilong mo.. mantha" dagdag ko pa sa kanya sabay lean ng closer kanya..
"papatawarin kita kung.." rinig kong sambit ni mantha na agad naman ako napalingon sa kanya.
"kung ano?" tanong ko sa kanya..
"kung libre mo ako ng food sa pagdating natin sa seoul" sambit nya sabay ngiti..
"nagalit ka ba talaga?" tanong ko sa kanya.
"hindi nagtampo lang." sagot nya naman sakin..
"bakit ka nag earphones?" tanong ko ulit sa kanya..
"isa pang tanong kaya nagagalit readers ni author ehh" sambit sakin ni mantha.. napatawa na lang ako sa kanya at niligpit nya ang earphone nya.
at the mean time nanood lang kaming dalawa sa phone ko ng mga videos namin dati...
~~~~~~~~~~~~~~~
After 20 minutes may inannouce and captain ng plane.
"my beloved passengers if you look outside the window you can now see the beautiful city in south korea we are arriving in 5 minutes.." sambit ng captain ng plane.
"tss beloved.. daming alam kala mo talaga love sya." reklamo ni mantha..
'lakas ng trip neto pati captain pinapatulan'
Gaya nga ng sabi ng captain ng plane nagland ang plane after 5 minutes, tumayo para tulungan ang pilay kong kapatid.
Jk lang tunulungan ko si mantha sa mga gamit nya na nasa taas at pagkatapos nun bumaba kami ng sabay sabay.
"kuya yung libre mo ah" paalala ni mantha sakin
"ano yun kuya libre mo din ako!" dagdag pa ni dame
"wala dun ka na!" sambit ni mantha sabay hawi sa mukha ni dame
"sige na noona!" sambit ulit ni dame kay mantha sabay hawak sa kamay ni mantha
"doon ka na nga kala mommy" utos ni mantha kay dame na kakapit parin ang kamay sa kanya
"sige na kasi" pangungulit ni dame sa kanya
'magigiging dragon na yan in 5 4 3 2'
"KENNETH DAME J. DAWN ano ba!?" sigaw ni mantha kay dame
'told ya'
tumigil si dame sa pangungulit at napatingin ang mga tao sa airport kaya naman napatigil din si mantha.
nahiya ata kaya ayun binilisan nya ang paglakad nya at dumeretso sa kotse.
after 30 minutes nakarating narin kami sa bahay namin and wow malaki sya ah
"wow dad ilang years nyo to pinagipunan?" tanong ni jiene kala mommy
"kaya nga mom ilan?" dagdag ko pa sa tanong wala lang makikisali lang sa usapan
