Mistery of us

9 3 1
                                    

Hi guys ? !!
*mistery of us*
all right reserved .
This is a work of fiction any names , character , events are coinsidences, this is stated by the authors imagination . Kaya lahat ng mga nabanggit ay hindi sinasadya at nagkataon lamang ,anu mang eksena at karakter ng storyang ito ay hindi sinasadya ng author . And also , plagiarism is a crime .

hindi ko po pinapayagan ang pagkuha at paggawa ng hard copy ng aking gawa , dahil copyright is strictly prohibited . ang kung sino man ang makikita at malalamang kumuha ng hindi gawa na walang pahintulot sa may akda ay mapaparushabg kamatayan . charooooot !! punshiable by law !
                 **************

Prolouge*
"Chris let me go !" nagkukumihit kong sabi saknya habng hinahawakan niya ako sa dalawa kong braso ng mahigpit namahigpit asin mahigpit . Parang gusto ko siyang sampalin pero hindi ko kaya kasi alam kong sa sarili ko na mahal ko siya .
" why ! bakit mo ginagawa ito lean ? hindi na ba ako sapat sayo ? " namamaos niyang tugon alam kong kahit anung oras ay maluluha na siya at yun ang ayaw ko sa lahat ang makita siya nahihirapan ayukong nakikita ko siya umiiyak kasi sign yun na hindi ko deserve ang pagmamahal niya , mabait siyang tao , mabait siyang bf kaya hindi ko alam ang gagawin ko kung maging malungkot siya at hindi ko maimagine ang sarili ko kung wala din naman siya sa buhay ko kasi para sakin ang mga lalaking ganyan dapat tinatago tinetreasure hindi dapat iniiwan kasi deserve niya ang mahalin . Kaya naawa ako saknya kapag nalaman niya ang dahilan kung bakit ko siya hihiwalayan , mahirap sakin ito at alam ko din na mahirap para sakanya .

unti unti niyang kinwala ang kamay niya sa mahigpit na pagkakahawk sa braso ko .
Dahil dun nakita kong umiiyak na siya , hinawakan ko ang mukha niya at pinunasan ang mga luhang unti unti nang pumapatak .
" chris , ito ang tatandaan mo , may mga bagay na ilet go para sa ikakabuti ng lahat , at ito ang inaasure ko sayo hindi ka kulang , wala kang dapat ipagalala kasi sapat ka sa sobra ngang sapat mo minahal kita agad ih , your good enough chris , and im happy that i found you , but chris siguro tama na yung ganto na maging friends nalang tayo para masaya . Chris tama na , ayuko na sana maintindihan mo yun" sa totoo lang ayukong iwan ka kasi i cant imagine my world without you . hindi inaasahang aabot sa ganito ang lahat . Naiinis ako sa sarili ko kasi hindi ko siya magawang ipaglaban , naiinis ako kasi ayukong mawala siya ,nagagalit ako sa sarili ko kasi sa sobrang perfect niya gusto ko siyang itago sa loob ng bulsa ko at hindi na palabasin dun .

hindi siya sumagot at patuloy paring nakaupo , at nakatitig sakin habang hawak niya ang aking kamay na para bang isang laruan na ayaw mawala . Tumayo na ako at tumalikod na saknya ayuko na nang makita pa siyang umiiyak .

" Im so sorry chris , I love you and goodbye " sa huling pagkakataon yun nalang ang nasabi ko , hinang hina akong sumakay sa kotse at dun umiyak nang umiyak .
bago pa mam ako makaalis sinulyapan ko si chrs na ngayon ay nakaupo parin at umiiyak ng palihim .
Umalis na ako at nagsimula nanag magmaneho ,habang sa kasagsagan ng pagmamaneho ay tumunog ang phone ko  kaya agad kong tinigil ang kotse at sinagot ang tumatawag sakin .
Nabigla ako sa nagsalita sa kabilang linya .
" lean where are you !!"galit ang nasa kabilang linya halatang may nangyari naman masama at parang kasalanan ko pa.
" bakit anu namang nangyari ? " kinakabahan ako, ayuko kong marinig ang sasabihin niya .
" umuwi ka na dito !  bilisan mo!!" bago pa man ako makasagot ay pinutol na niya ang tawag kaya agad agad kong pinaandar ang kotse at nag maneho na

walang ibang nasa isip ko ngayon kundi si chris nasaktan ko siya nang sobra , I feel guilty , I hate myself !!!!

"Im so sorry chris , I love you for ever and ever" bulong ko sa sarili ko .

Mistery of us Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon