Kurtarıcı ( ASKIDA)

Giriş:

GİRİŞ

‘’Lütfen…Lütfen bir şans daha verin.’’

‘’Bu sana verdiğim 15.şanstı.Şimdi…Ben polisi çağırmadan gitsen iyi olacak.’’

Belimdeki önlüğü çıkarıp tezgaha nazikçe koydum ve askıya asılı olan ince hırkamı giydim.Demek bu pizzacıda son günümmüş ha?Beni bu şekilde kapı dışarı edecekleri aklımın ucundan geçmezdi.Biliyordum,eninde sonunda kovulacaktım.Bilmediğim bir şey varsa o da bu kadar kırıcı şekilde olacağıydı.

Barakadan farkı olmayan apartman dairesinin kapısını araladığımda aklımda kurguladığım resmi görememiştim.Jack her zamanki koltuğunda sızmış,Marah elinde içki şişesiyle yerde boylu boyunca uzanmış değildi.Sanırım evde yoklardı.

Bu garipti.Hem de oldukça garip.

Marah’nın ne zaman evde olacağını kimse kestiremezdi ama Jack ben işten eve her geldiğimde televizyonun karşısındaki içine çökmüş koltukta uyuyor olurdu.Ben hep yorgunluktan olduğunu düşünürdüm,nedenini bilmeden.

Demek buraya kadarmış.

Elimdeki hırkayı odanın bir köşesine fırlatıp yatak odasını,banyoyu ve mutfağı sıra sıra gezdim.Hiç birinde yoklardı.Gitmişlerdi.Bundan adımın Addison olduğu kadar emindim.

Kir içindeki yatağa oturup başımı ellerimin arasına aldım ve düşünmeye başladım.

Nereye gidecektim?

Bu evin 3 aylık kirasını nasıl ödeyecektim?Hem de tek bir kuruşum bile yokken?Dahası ev sahibi beni öldürmekle tehdit etmişken?

Ne yapacaktım?

Bu yüzden gitmişlerdi…

Evin kirasını benim omuzlarıma yüklemek için.

Sanki başka yüküm  yokmuş gibi.

Ayağı kalkıp tek kapağı kırık olan dolabın içinden yırtı pırtık valizimi çıkardım.

Hemen gitmeliydim.Hemen!

Çünkü eğer ev sahibinin Jack ile Marah’nın firar ettiğini (!) öğrenmesi durumunda…Hiç iyi şeyler olmazdı.

Dolabın içindeki sahip olduğum tüm giysileri valizin içinde yerleştirmiştim ancak hala valizin çoğu boştu.

Masanın üzerinde duran çerçeveli fotoğrafı görmek,aklıma 6 yıl önce olanları getirmişti.Anılar hızla zihnime dolarken yere çöktüğümden habersizdim.

-6 Yıl Önce-

‘’Onu bu evde istemiyorum,Billy!’’

‘’Tatlım,lütfen biraz sab-‘’

‘’Sabredemem.Daha.Fazla.SABREDEMEM!.Benim olmayan bir ergenin annesi gibi davranmaktan bıktım artık.Onu bu evde istemiyorum Billy!’’

‘’Ne yapayım Susan?Ne yapayım!?!’’

‘’Bilmiyorum,Billy.Ama onu bir şekilde yok et.Yoksa bu bana son sarılışın olur.’’

 

Neye kızacağıma,öfkeleneceğime,üzüleceğime karar verememiştim.

Onun bana ergen demesine mi?