Μπατσε Κρατα Με

Ο μυστηριώδης τύπος

Αφου τα ειπα αυτα το λεωφορείο ειχε κιόλας φτάσει το σχολικό . Η Αθενα εμφανώς καταβεβλημένη ανεβηκε με αργο βηματισμό τις σκαλες του λεωφορείου ..Μπηκε αγκαζε με την  Sasha και έκατσαν στις μπροστινες θεσεις ...Μετα απο περίπου ενα 20 λεπτό ειχαν φτασει . Κατέβηκαν και ενω παντα η Αθενα καθόταν στην αυλή και μιλούσε με τα παιδια του σχολείου αυτην την φορα πηγε κατευθείαν στην αίθουσα χημείας της . Αφου καθοταν πέντε λεπτά με το βλέμμα της καρφωμένο προς το πάτωμα και τις σκέψεις τις να την περιτριγυρίζουν ενω τα χειλάκια της κοιτούσαν προς τα κατω καθως ηταν στεναχωρημένη ακουσε εναν ήχο απο το βάθος του διαδρόμου μολις έστρεψε  το βλέμμα της ομως προς την πόρτα δεν ειδε κανέναν

Κώστας POV

Σημερα ξύπνησα και ολα ηταν μια χαρα σηκώθηκα και κλασσικά πηγα στο σχολείο . Στο λεωφορείο έκατσα για αλλη μια φορα μονος μιυ καθώς δεν ξερω κανέναν ευτυχώς ακομα ειναι δεύτερη μερα οποτε δεν απογοητεύομαι...Περίπου στην τρίτη σταση την ειδα να μπαίνει η καρδια μου πηγε να σπάσει αλλα κλασικά έκατσε μπροστά στις θεσεις των δημοφιλών αχχ δεν θα με προσέξει ποτε της ... Αφου κατεβήκαμε ολα τα παιδιά έκατσαν στο προαύλιο κι εγω φυσικα απο την στιγμή που δεν ειχα κανέναν πήγα στον επάνω όροφο του κτηρίου μεχρι που άκουσα εναν θόρυβο απο το εργαστήριο χημείας  πλησίασα και την ειδα να κοιτάζει επίμονα στο πάτωμα , τι να σκεφτόταν αραγε μακαρι να μπορούσα να της μιλήσω φαίνεται πως δεν ειναι καλα αλλα δεν μπορώ καν να της το πω .. καθώς το υποσυνείδητο μιυ έπαιζε τρελα παιχνίδια για το τι να κάνω την ειδα να σηκώνει απότομα το κεφάλι της κι εγω σαν αστραπι εξαφανίστηκα
Αθενα POV

Οχι δεν μπορεί να με κοίταζε καπως θα το φαντάστηκα ..Σηκώθηκα και.πλησίασα προς την μεριά της πόρτας και τοτε φώναξα SASHA SASHA ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ?? Αλλα τίποτα δεν ηταν κανείς

Κώστας POV

Ακουσα τα βήματα της και κατάλαβα οτι σηκώθηκε ΟΧΙ ΜΗ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΝ ΕΡΘΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΔΩ . Απομακρύνθηκαν οσο ποιο πολυ μπορούσα ομως....

Αθενα POV

Βγήκα εξω απο την ταξη και άρχισα.να περπατάω αργα ήξερα που ειχε παει όποιος και.να ηταν δεν μπορεί μονο στις σκάλες έβγαζε αυτη η πλευρά του σχολείο

Κώστας POV

Ομως γιατι τρεχω δεν εκανα κατι κακο..ΟΧΙ ΟΧΙ ΕΚΑΝΑ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ
. Στασου θα κάτσω και θα πω ....

ΑΘενα POV

Πλησίασα προς τις σκάλες και τοτε ειδα τον Κωστα '!!! ΤΙΙΙ ΚΑΝΕΙΣΣ ΕΣΥ ΕΔΩΩ

Κωστας POV

Με κοίταζε με ενα βλέμμα απορίας κι εγω γέμιζα τύψεις μεσα μου

Αθενα POV

Οχι οχι δεν μπορεί να ηταν αυτός αλλα δεν χανω κατι να ρωτήσω

Αθενα - Σε ειδα να.με.παρακολουθείς

Κωστας - Λιγο δύσκολο επειδή ειμαι εδω εδω και μιση ωρα

Αθενα - Τοτε ποιος μπορεί.να.ηταν ?

Κώστας - Ειδα ενα παιδί να.τρέχει προς τις σκαλες αλλα δεν.ειδα το πρόσωπο του

Αθενα - Θυμάσαι μήπως απο ποια τάξη ηταν τοτε ?

Κώστας - Νομίζω πως ηταν απο την Δευτέρα Λυκείου

Αθενα -'Χμμμμμ