de ijsprins

hoofdstuk 1

Hij was mooi maar op een enge manier, zijn haar dat nog witter was dan dat van mij en dan zijn gezicht dat leek op het gezicht van een porseleinen pop. Zijn ogen leken wel ijzelblauwe kristallen die ondoordringbaar en vol stille woede op ons neer keken. Voorbij de schoonheid was iets wild en ongetemd; een oncontroleerbare kracht die de kamer statisch vulde. Ik had nog nooit een energie gevoeld die zo krachtig en dodelijk was en mijn angst maakte mijn lichaam zo koud als zijn ogen.

Hij kan me pijn doen. Hij kon me zonder een gedachte doden en de manier waarop hij ons bekeek met neergeslagen, berekenende ogen deed mijn huid kruipen.

We waren met z'n vieren en stonden in de koninklijke rechtszaal van het schitterende ijskasteel toen de koning, de koningin en de prins van de ijsnatie voor ons zaten. Hun tronen gemaakt van puur ijs.

wij vier waren hun nieuwste krijgers-in-opleiding.we werden geboren met een zeldzaam geschenk dat alleen de prins, glasiron, bezat. een geschenk dat ooit slechts toebehoorde aan de koninklijke families van de ijsnatie. het is een gave om koude vuur te hanteren, een vuur dat zo koud is dat het bijna alles vernietigd op zijn pad. het is een geschenk dat ervoor kan zorgen dat de vuurlingen ons niet vernietigen in een oorlog die wij op ons zelf hebben geroepen.

 ik leef in een wereld van vuur en ijs. mijn land, de ijsnatie, is in oorlog met de vuurnatie en dat al tientalle jaren. Het gerucht gaat dat de gave van het koude vuur het evenwicht in de oorlog kon doen veranderen. Daarom heeft de koning ons hier gebracht als zijn wapens. We moeten worden getraind tot we net zo dodelijk zijn als de ijsprins zelf.

"Hoe is het mogelijk dat deze kinderen zijn geboren met het geschenk die toebehoort aan de Koninklijke bloedlijnen? 'Vroeg de koningin. Ze was ooit een mooie vrouw met lang, golvend wit haar, maar de tijd deed haar niet goed. Haar dunner wordende haar bleef achter haar hoofd gespeld en de hangende huid onder haar ogen deed haar minstens tien jaar ouder lijken dan haar man.

De koning zag er daarentegen uit als een oudere, mannelijkere versie van de prins, maar dan met kort, zilveren haar en een charmante glimlach die hem geliefd maakte bij zijn volk.

Zijn zoon was daarentegen helemaal niet geliefd. De geruchten verspreidden zich door het koninkrijk over zijn slechte gewoonten en agressie. Hij liet vrouwen naar hem werpen, maar hij leek niet geïnteresseerd in het serieus nemen van hen. Of misschien kon hij niet liefhebben, want dat is wat zijn ogen mij op dit moment vertelden. Naar hem starend terwijl zijn ogen zich naar me vernauwden, versterkte het deze vermoeden. Hij had geen liefde om te geven.

"Misschien delen ze koninklijk bloed," antwoordde de prins, en hoewel zijn fluweelzachte stem heerlijk was om naar te luisteren, was de toon waarop hij sprak gelijk aan de manier waarop ik dacht dat de dood tot mij zou spreken.

Het was duidelijk dat hij daar niet wilde zitten. net zo min als ik hier wilde staan.

"Het is mogelijk;' de koning stemde toe, zijn stem hoog en vrolijk. "Bastaard kinderen van machtige, edel mannen ... mogelijk van de Slanathys-broeders. Of misschien vragen wanhopige tijden om wanhopige maatregelen. Onze mensen leven in angst voor de Vuurnatie . Het is mogelijk dat ze onze geschenken hebben kunnen ontwikkelen om zichzelf te verdedigen tegen uitsterving. Dieren evolueren constant. Dit zou gewoon een geval van natuurlijke aanpassing kunnen zijn. "

"Nou, wat het ook is, we zijn gezegend." De koningin klapte in haar handen en zag er net zo gracieus uit als altijd. "maar hoe dan ook  verwelkom ik jullie vieren in het koninklijke kasteel.
Je bent niet de gewone krijger. Nee, jullie zullen met genade en eer behandeld worden. 'Ze stond op en haar bordeauxrode jurk schitterend in de stralen van de ijskoude zon.' Daarom zijn jullie onze gasten, maar daarnaast train je dag en nacht totdat je je krachten onder de knie hebt en de rangorde hebt verdiend die hoog genoeg is om de front te versterken. Zoals jullie allemaal heel goed weten, is er een grote oorlog en moeten we ons voorbereiden om te winnen."De koningin keek naar haar zoon en haar stem werd meteen droog en minder vrolijk. Mijn zoon, Prins glasiron ignisum , zal je trainingen leiden, en hij is geen al te geduldige man. Je zult harder moeten werken dan je ooit hebt gewerkt. En ik zal u waarschuwen, als de prins niet tevreden is met uw vooruitgang, dan staat hij vrij om u te straffen zoals hij wenst. '