Hiçbir otobüsün uğramayacağı durakta bekliyorum
seni, imkansız olduğunu bile bile. İnsan umudunu kaybetmediği
sürece bekler, beklediğine deymese de.
Bir hayalim vardı seninle ilgili ondandır yerine kimseye
koyamayışım, yeni bir hayal kuracak gücüm de
kalmadı artık. Şimdi bana uzaksın beraber yaşattığımız
günlerin hatırına sana kızamıyorum.
Yaşanan hiçbir şey unutulmuyor, unutulmayan anılar
acı olarak can yakıyor.
Giderken hiçbir şey söylemedin sadece gittin. Yüzün
gözlerimin önüne yer etti bazen gözlerim konuşur seninle,
hayalini kurduğum bir gün gerçekleşecek umuduyla
yaşıyorum.
Sensizlik bende öyle yer bir etti ki geri gelsen sana
alışamayabilirim. Yokluğun varlığının yerini aldı. Kötü
alışkanlıklarım yoktu senden başka seni de bırakamadım.
Senden sonra daha da güçlendim, olur da dönersen
döndüğünde beni güçsüz görme diye.
Bütün planlarımı yine seninle yapıyorum sanki sen
varmışçasına. Bazen biz olabilseydik nasıl olurduk diye
düşünüyorum mutlu görüyorum bizi çünkü; mutsuzluk
için bir engel yoktu, bütün engelleri sen koydun, sen istemedin
mutluluğumuzu, aslında en çok haksızlığı kendine
yaptın ben seni hiç mutsuz etmeyecektim söz vermiştim
kendime ve hayallerime.
Gecenin karanlığı aydınlığa kavuştuğunda güneş
yakıyor ortalığı ay gitti diye, benim yanışımda senin
gidişindendir.
Yokluğuna her gün itiraz ettim saymadım sensiz geçen
günleri, takvimler hala senin gittiğin günü gösteriyor
bende, saatleri durdurdum sen gelene kadar zaman
geçmesin diye.
Yaşanmayan aşkların hikayesi olmazdı,
biz yaşadık aşk olamadık, hikaye olduk.
