A Love Like This

Chapter 3

CHAPTER 3

Walang ni isang stuyante akong naabutan pagkapasok ko sa aming room. The white boards are clean and all the chairs are properly arranged. Iilang test papers at books ay nakapatong parin sa ibabaw ng mesa gaya ng naabutan ko kaninang umaga dito, ay nagpapatunay na walang nangyaring klase sa araw na 'to.

Agad kong pinasadahan ng tingin ang aking upuan. Hoping that maybe some stranger with a good heart might left my bag in my seat...

But none!

My seat is empty and the tranquility of the room sent shivers down my spine. Idagdag mo pa ang lamig dulot ng naka-on na air con na mukhang nakalimutan nila iyong i-off matapos manatili saglit dito.

Sinarado ko ang pintuan at patuloy na nag iisip kong saan ko hahanapin ang aking bag. Sa skills lab ko iniwan, siguro naman hanggang ngayon nanduon pa'rin iyon?

Sa tatlong taon kong pananatali dito, so far wala pa naman akong nababalitaan na may naganap na nakawan. Hindi man kasing ganda at prestigious ang aming university katulad ng pinapasukan ni Thalia, alam ko naman na halos may kaya ang mga stuyanteng nag aaral dito.

Napailing nalang ako at mas lalong binilisan ang mga hakbang.

The hallway are dressed with dark marble floors and white walls. Some paintings from ancient times related to nursing history where plastered in very corner. Ang bawat pintuan na aking nadadaanan ay nakasarado at ang tanging ingay lamang sa paligid ay ang tunog na galing sa aking sapatos. Mabibilang lang din ang mga stuyanteng nakatambay sa gilid ng hagdanan habang tinatahak ko ang daan papuntang skills lab.

"Hi Asia." A guy wearing an eyeglass greeted me as I passed by in their circles. Sa apat na mga lalaki, siya lamang ang naglakas loob na bumati sa akin at ngumiti. The rest of them ignore me and then they continue their little conversation.

Nakaharang sila sa gitna ng hagdanan, so I don't have the choice but to stop in their front.

"Hello." I simply said at nginitian ang lalaking unang bumati sa akin. They are all wearing a white scrub uniform pair with white shoes. Ang iba sa kanila ay naka kulay stripe green na smock gown pa so I assume that they are just come from duty.

Halatang nagulat sila lalo na ang mga nag uusap na mga lalaki. Nanlaki ang mga matang nilingon nila ako. They eventually stop talking and straightly divert their attention on me.

"Saan punta mo, Asia?" The guy who greeted me asked again, matapos makabawi mula sa pagkagulat.

"Ah, sa taas lang. May naiwan ako kanina." Naiilang kong sambit ng mapansin ang titig nilang lima sa akin.

"Gusto mong samahan kita?" he offered without hesitant. Sa gulat ko ay napa atras ako ng isang beses.

Inulan siya ng mga asaran galing sa apat na kasama.

Pinikit ko ang aking mga mata at muling dumilat. Mabilis akong umiling.

"Naku 'wag na." Maikli kong sambit bago inihakbang ang isang paa pataas. I don't want to be rude kaya muli ko silang hinarap para magpaalam. "Salamat pala, mauna na ako."

Diritso lang aking lakad. Narinig ko muli ang malakas nilang tawanan at muling pang aasar sa kaibigang nabigo dahil lang sa inayawan ko.

Napailing nalang ako kasabay ng paghinga ko ng malalim. Pinunasan ko ang munting pawis namumuo sa aking noo gamit ang puting lab coat.

And suddenly, I remember the owner.

The way he held and encircle his arms on Thalia waist and the way my twin wrapped her arms around his nape...