KARANLIĞIMIN IŞIĞI

2. BÖLÜM

~

Yatağımın altından sırt çantamı çıkardım. Dolabımı açarak içine lazım olanları koydum. Babam şaşkınlıkla bana bakıyordu. Babamla aramız annem öldükten sonra hiç iyi olmamıştı sanki birden başka bir adam gibiydi eve geç gelirdi nerdeyse hep sarhoştu. Kapıya doğru yaklaştım onun mavi gözlerine baktim. Gözlerinde şaşkınlık ve hüzün vardı. Sonra odadan çıktım, evin kapısını açarak kendimi sokağa attım. Sonra telefonumu çıkardım Ezgiyi aradım. Sesimden anlamış olacakki   ''ne oldu '' dedi. ''Ezgi müsaitsen sana gelicem babamla kavga ettik'' dedim artık gözyaşlarımı tutamıyordum. ''Tabikide çabuk bize gel'' dedi telefonu kapattım ardından otobüs beklemeye başladım.

~

Zile bastım. Kapı hemen açıldı. Ona sarıldım hemen içeri geçtik. Ezgi çok güzel bir kızdı ilkokuldan beri onunla arkadaştık.Çok güzel gözleri vardı benim yeşil gözlerimin yanında onunkisi bir elmas gibiydi.Ikimizde kumraldık ve bizi gören çoğu insan kardeş sanıyorlardı. Annelerimiz de bizler gibi arkadaştı. Ezgi bana neler olup bittiğini sorduğunda olanları anlattım ve duyunca çok şaşırdı. O kadar çok yorulmuştumki koltuğa uzandım. Ezgi de televizyon izliyordu. Tam uykuya dalıyordum ki Ezgi'nin beni dürtmesiyle uyandım.

-Öykü kalk, Tarık amca geldi.

Gözlerimi açtım ve karşımda babamı görünce şaşırdım, Ezgi'nin evini nasıl bulmuştu?

-Öykü kızım özür dilerim kalk evimize gidelim.

-Ben o eve bir daha girmem çabuk git burdan Ezgi'nin evini nerden buldun sen ?

-Daha önce gelmiştim kızım.

-Çabuk burdan git bi daha seni görmek istemiyorum.

Çok sinirlenmiştim artık onu bir süre görmek istemiyordum.

Babam beni kolumdan tutarak kapıya doğru sürükledi. Artık iyice sabrım taşıyordu.

-Bırak beni gelmeyeceğim dedim sana

-Öykü kendine gel artık bırak şu inadını benimle geleceksin dedim sana

O kadar çok bağırıyorduki millet uyanacaktı gecenin 12siydi. Sırf daha çok bağırmasın diye onunla yürümeye devam ettim ve eve geldik.

Eve geldiğimizde o kadın gene oradaydı. Kimseye birşey demeden odama çıktım bu evde kaldığım sürece sinirlerim artıyordu. Gerçekten bu evden acilen kurtulmam gerekti. Büyük sırt çantamı çıkardım ve odamın kapısını kilitledim. Ardından içine lazım olan kıyafetlerimi yerleştirdim sonra cüzdanımı, annemin fotoğrafını , saatimi ve lazım olacak herşeyi koydum ve beklemeye başladım. Saat 2 olmuştu ve kapının kilidini yavaşça çevirdim ve kapıyı açtım. Babam ve o kadın yoktu etrafta. Sonra dış kapıyı açtım dışarı çıktım artık özgürdüm. Daha sonra yola koyuldum ve aklıma gelen ani bir fikirle olduğum yerde zıpladım belki bu şehirden uzaklaşsam daha iyi olacaktı. Kayseri'yi hiç sevmiyordum annem ve babama daha önce burdan taşınmamızı söylemiştim ama tabikide kabul etmemişlerdi. İstanbula gitmeyi o kadar çok istiyordumki neden şimdi gitmeyeyim diye düşündüm. Ardından bilet almak için çarşıya yürüdüm sanırım açık olan tek yer yazıhaneydi. Daha sonra Istanbul için en yakın saatte bilet aldım. Sabah 6 da otobüs kalkacaktı ve burdan beni servisle almaları için söyledim ve servis ayarladılar. Ardından yazıhanede oturdum ve uyumaya çalıştım.

Omuzumda bir el hissettim ve uyandım karşımda görevli olan adam duruyordu.

-Kızım kalk hadi servis geldi.

Daha sonra etrafıma baktım ve geceyi hatırlamaya çalıştım ardından aklıma Istanbula gideceğim gelince ayağa kalktım. Sırt çantamı taktım omuzuma ve dışarı çıkıp servise bindim. Ardından etrafı izleyerek beklemeye başladım ve otogara gelmiştik. Servisten indim ve üstünde "İstanbul 06:00" yazan otobüsü görünce hemen bindim. 10 dakika sonra hareket etti . Artık herşey tamamdı yeni hayatıma başlamak üzereydim..