AGAD na napabangon si Tiffany ng may bigla syang naramdaman na malamig at huli na, dahil nabasa na sya sa tubig na binuhos sa kanya ng kanyang stepmother.
"Letsi ka talagang babae ka!" Sigaw nito sa kanya.
"Anong oras ka ba babangon? Kung hindi kita papaliguan hindi ka gigising!"
Namilog na sa galit ang mata nito at pulang pula na ang mukha nito.
Wala ng bago tuwing umaga. Ganito lagi ang nangyayari, ginigising sya nito sa paraan ng pagbuhos sa kanya ng malamig na tubig na nilalagyan nito ng yelo, dahil sa sobrang lamig.
"Ano? Hindi ka pa ba kikilos? Naghihintay na ang kompanya ng ina mo. Kung ganyan ka katanga kumilos hinding hindi lalago ang kompanya ng walang kwenta mong ina."
Ipinikit na lang nya ang kanyang mata para pigilan ang sarili na hindi sagutin ito. Walang mangyayaring mabuti sa kanya sa araw na ito kung sasagutin nya ito.
"Lalabas na po ako ngayon." Tugon nya na nakayuko.
"Bilisan mo, wag kang tatanga tanga!"
Sigaw nito. Pagkatapos sya nitong sermonan pabagsak nitong sinara ang pinto.
Napabuntong hininga na lang sya. Nasanay na syang tratuhin sya nito na parang isang alila. Mula ng dumating ito dito sa kanilang bahay at sa buhay nya, naging magulo na ang kanyang buhay. Lagi sya nitong dinidiktahan, dinaig pa nito ang kanyang umaong ina.
Agad na syang tumayo para maligo.
Pumasok na sya sa banyo at pumailalim sa shower.
Habang nasa ilalim sya ng shower, bumalik ang alaala sa kanya na pilit nyang kinakalimutan pero hindi nya magawang malimutan.
"Promise? Hindi ka aalis?"
"Promise, dito lang ako."
"Hindi mo'ko pabayaan?"
"Hindi. Aalagaan kita. Hanggang sa lumaki na tayo, nandito parin ako da tabi mo."
"Promise mo yan ha!."
"Oo."
"Yehey."
Ipinilig nya ang kanyang ulo sa walang kwentang alaala na pumasok sa isip nya.
Sinungaling.
Lumabas na sya ng banyo at kinuha ang hair dryer.
Pagkatapos nyang tuyuin ang kanyang buhok pumasok na sya sa walk-in-closet at kumuha ng damit na para suotin papasok sa opisina nya.
A knee-length dress that'll make her curves say va va voom.
She has a perfect hips and a beautiful ass.
And a wrap sandal that she brought from her own mall.
She has a mall in Chicago, it is the most famous and a destination of all costumers.
Umuwi lang sya dito sa Pilipinas dahil may kompanya din ang mama nya, na nasa kamay na din nya.
Pagkalabas nya sa kanyang kwarto hindi na sya pumasok sa kusina para kumain, sa kanyang opisina na lang sya kakain, nawawalan sya ng gana kapag nakikita nya ang demonyeta nyang stepmother.
Dumiretso na sya sa garahe at pumasok na sa sasakyan nya na ang kanyang gamitin ang kanyang baby Lamborghini Huracán.
TINAWAGAN ni Gillespie ang kanyang mga kaibigan na uuwi na sya ngayon at manlilibre sya. Kaya ang mga ungas ay umu-o agad dahil sa salitang libre.
After 15 yrs of leaving in U.S. now here he is.
Malapit na syang makaapak muli sa lupang kanyang pinagmulan.
Sa U.S. palang nag isip na sya kung anong unang gagawin nya kapag naka uwi na sya sa Pilipinas.
And, he come up with a nice idea.
Pupuntahan nya muna ang taong nagpapalakas ng loob nya simula pa nong mga bata pa sila. Ang batang tinuring kapatid sya, ang batang naging sandigan sya sa lahat ng kalungkutan, he is her crying buddy. Ang batang pinangakuan nyang hindi nya ito iiwan.
He misses his childhood bestfriend. Wala na syang balita dito mula ng nakaalis sya ng Pilipinas at ang tanging nalaman lang nya ay ang pagpanaw ng mama nito. Alam nyang sobrang nalungkot yon, iyak ng iyak, at wala sya para damayan iyon sa kalungkutan.
