Kill Me With Love

→chappie1←

*Alley*

Mornin' diary!

Pff, wat moet ik zeggen? Er is niet veel te vertellen over mijn saaie, zielige leven. Het is altijd hetzelfde lied. Op school rende iedereen van me weg. Maar waarom zouden ze blijven staan of vrienden willen worden? Want ik ben toch maar de dochter van een moordenaar. Uh-uh. Yup, dat ben ik. Toen ik 10 was, hadden mijn ouders EXTREME ruzie's. En op mijn elfde VERJAARDAG, vond mijn vader het nodig om een mes door mijn moeders hoofd te steken. En ik kan me nog de dag als gisteren herinneren. Hoe mijn moeder lag in haar eigen rivier van bloed. Dat is één van de redenen waarom ik verjaardagen zo haat. Iedere keer wanneer ik jarig ben, ruik ik de frisse geur van mijn moeders bloed die ooit door haar aderen heen stroomde. Ik moet er nu nog van trillen. Ik hoop dat mijn vader verbrand in hel... Als die er is, tenmiste. Jah, ik geloof niet meer in dat soort dingen. Maar waarom zou ik? Mijn moeder was een hele gelovige katholiek. Altijd stond ze drie uur in de ochtend op, alleen maar om te bidden en om vergeving te vragen (waarvoor weet ik ook niet, want ze deed nooit iets verkeerd). En niet alleen voor d'r zelf, nee ze dacht altijd eerst aan andere. Ze was zo'n goed mens. Ze respecteerde iedereen van ieder vorm, kleur en soort, ze was altijd geduldig en kalm, ze was slim, gewoonweg perfect. En wat krijgt ze ervoor terug? Een geschoven mes in d'r brein. klinkt brutaal, maar is het ook. Pff... Jah zal wel dat er een god is. Whatever. Sinds mijn moeders dood, geloof ik niets wat ik niet met het blote oog kan zien. Dus ook niet in de liefde. Ik vind dat gewoon bullshit. Geen kerstman of cupido voor mij dus. Hmmm... nog iets anders? Denk het niet... Oh ja! Er zijn nieuwe buren naast me komen wonen. Yuppie! -_-.  Dus niet. Maar jah, tante Annie roept. It's dinner time! Yum! Ik houd van haar kookkunsten :).

Bye!

Love, Alley