ၾကီးမားလွေသာအခန္း ေရွးဆန္းေသာလိုက္ကာနွင့္အခန္းအျပင္အဆင္ ေရွးေဟာင္းစားပြဲခံုၾကီးကအခန္းရဲ႔အလယ္မွာေနရာယူေနတယ္ ထိုေနာက္ၾကီးမားလွေသာေရွးေဟာင္းကုတင္ေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာပံုစံသည္ အရမ္းအျပစ္ကင္းစင္သည္ သို႔ေသာ္ သူရဲ႔စိတ္ထဲတြင္ ဒဏ္ရာေပါင္းမ်ားစြာနွင့္ရွင္သန္ေနတယ္ဆိုတာဘယ္သူမွမသိနိုင္ေပ ထို႔ေနာက္အထိန္းေတာ္ၾကီးရဲ႔တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနရမွာနိုးလာသူကထိုအိမ္ၾကီးရဲ႔သခင္ မင္းသူရခန္႔
'သခင္ေလး အိပ္ရာထခ်ိန္ေရာက္ပါျပီ အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ရပါေတာ့မယ္'
'ဦးေလး က်ြန္ေတာ့္ကိုသူရလို႔ပဲေခၚပါ ရုိေသစရာမလိုပါဘူး' ထိုအထိန္းေတာ္ၾကီးက မင္းသူရခန္႔ငယ္စဥ္တုန္းကမိဘေတြနဲ႔သူ႔အစ္ကိုလင္းသူရခန္႔ဆံုးသြားျပီးကတည္းကေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့သူ လင္းသူရခန္႔ကသူ႔တို႔မိဘေတြေသဆံုးတာမေတာ္တဆမႈမဟုတ္မွန္းသိေတာ့ ထိုအေၾကာင္းကိုလိုက္စံုစမ္းရင္ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္ ထိုအေၾကာင္းကိုျပန္ေတြးလိုက္တိုင္းမင္းသူရခန္႔မွာငိုေက်ြးခဲ့ရေသာ ရက္ေပါင္းမနည္းေတာ့ ထို႔ေနာက္ အိပ္ရာအနီးျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ မိုးတိမ္ေတြက သူ႔ခံစားခ်က္ကိုနားလည္ေနတဲ့အတိုင္းမဲေမွာင္ေနတယ္
'ဦးေလး မၾကာခင္မိုးရႊာေတာ့မယ္ထင္တယ္ အေအးပတ္ေနဦးမယ္ သတိနဲ႔ေနေနာ္'
'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူရရယ္ သားကအရမ္းစိတ္ထားေကာင္းလို႔ မၾကာခင္အမွန္တရားေတြေပၚလာမွာပါ'
မင္းသူရခန္႔ရဲ႔စိတ္ရင္းအမွန္ကို ထိုအထိန္းေတာ္ၾကီးနဲ႔သူ႔သူငယ္ခ်င္းရႈိင္းမင္းကိုကလြဲရင္ဘယ္သူမွမသိေပ
'အဲ့လိုေျပာေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ က်ြန္ေတာ့္အစ္ကိုထားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကိုက်ြန္ေတာ္အဆံုးသတ္ေပးရမွာေပါ့'
မင္းသူရခန္႔ကသိေနခဲ့တယ္ အဓိကတရားခံကို ထိုသူက Sun tour agencyရဲ႕presidentဦးေနမင္း သူကမင္းသူရတို႔ရဲ႔အေဖagencyကိုလိုခ်င္လို႔သတ္ခဲ့တာကို သူသိသည္ သို႔ေသာ္ သက္ေသမရွိရ်္ ဘာမွလုပ္လို႔မရေပ သူ႕အစ္ကိုခမ်ာမနားမေနထိုသက္ေသကိုလိုက္ရွာရင္းအသတ္ခံရသည္ကိုေတြးလိုက္တိုင္းမ်က္ရည္မ်ားအတားအဆီးမရွိက်ဆင္းလာသည္
