'Yeter! artık sizinle yaşamayacağım. Ben gidiyorum.' diyip, bavulumu alıp dışarıya çıkmıştım. Annem ağlayarak arkamdan gelirken babam sarhoş bir şekilde,
'canın ceheneme. Ama eğer bu gece gidersen bu eve adımını atamazsın!' diye bağırmıştı.
'senin bu lanet evine birdaha adımımı atmam ben!'diyip, arkamdan ağlayan anneme döndüm.
'merak etme anne. En kısa sürede bir ev bulup senide yanıma alacağım' demiştim. Annem hüngür hüngür ağlıyordu.
'kızım nolur gitme. Baban öyle yapmak istemedi. Hem bu gece vakti nereye gidersin?'diyordu.
'Bana attığı son dayaktı bu. Bıktım anlıyor musun? Bugün kalacak bir yer bulurum. Seni yarın arayacağım. Iyi bak kendine' diyip, bavulumu sürerek sessiz sokaklarda yürümeye başladım.
Saat tam 00:00 olmuştu. Nereye gideceğimi bilmez bir hâlde yollara düşmüştüm. Az ilerde okul arkadaşım busenin evi vardı. Bu gece orda kalmama izin verirlerdi herhalde.
Kapının önüne gelince zile basmıştım.
kapıyı buse açmıştı. şaşkınlıkla bana bakıyordu.
'Rüya? bu gece bu bavula noluyor?' diye sordu.
'uzun hikaye. Evden birdaha dönmemek adına çıktım. Bu gece sizde kalsam sorun olur mu?'diye sordum. Bakışlarını aşağıya indirdi. O sırada annesi züleyha teyze geldi. Beni baştan aşağıya süzdü. Beni fazla sevdiği söylenemez. Hatta ben ve ailemden nefret bile ediyor diyebilirim.
'hayırdır noldu?' diye sordu kollarını birleştirip.
'züleyha teyze bu gece sizde kalabilir miyim?' diye sordum.
'niye kızım senin evin yokmu?' diye ter ters bakarak sordu.
'bizimkilerle biraz sorun yaşadım.' demiştim.
'kusura bakma rüya. Eğer izin verip seni eve alırsam sabahına ayyaş baban kapıma dayanır. Senin yüzünden de kocamla yüz göz olamam' demişti.
Başımı öne eğip, 'tamam' dercesine salladım.
'iyi geceler' diyip, bavulumu süre süre yürümeye başladım.
'anne gidecek yeri yok. Bu gece kalsaydı bari' demişti buse.
'sus kızım. Ayrıca bu kızla bidaha görüşmesi istemiyorum geç eve' demişti Zuleyha teyze. Ah baba bunlar hepsi senin yüzünden. Hayatımızı mahvettin. Hem benim hem annemin.
Çaresizce yürüyordum karanlık sokaklarda. En yakın arkadaşımın bile evine gidemiyorsam beni başka hiç kimse almaz evine. Ama ben nerede kalacağım?. Bugün kalacak bir yer bulmalıyım. Yarında çalışacak bir iş. En kısa sürede annemi o adamın elinden kurtarmam gerekiyordu. Ondan yediğimiz dayaklar yeterdi artık! Sürekli içip içip dövmesi canıma tak etmişti. Bekle anne. Kızın seni kurtaracak.
Ana caddeye çıkmıştım. Arabalar geçiyordu yoldan. Caddede insanlar vardı. Yalnız olmamak güzeldi. Tek olmaktan korkuyordum açıkçası.
Karşıya geçmiştim. Bu gece nerede kalacaktım? otele gitmek için yeterli paramda yoktu. Parkta yatabilir miyim acaba? Ah hayır sokak köpekleri ve sarhoş başı boş insanlar bana zarar verebilir. Sadece yürümekle yetindim. Kara kara düşünüyordum.
Insanların bana tuaf bakışlarını fark edebiliyordum. Benim neden gidecek bir yerim yok? Bu kadar mı yalnızım ben? Ahh doğru sadece dayim var onunda sevgili eşi bizi istemiyor. Koskoc Ahmet koçak bizi ailesi olarak kabul etmiyordu. Zaten o kabul etse ben etmem bundan sonra.
Yukarda küçük bir park vardı. Vakit de epey geç olmuştu. En iyisi bir yere kıvrılıp yatmak. Böyle bavulla dolaşınca daha çok göze batıyordum. Yukarda duran banka uzanıp, üzerime hırkamı örttüm. Çok yorgundum. Hemen uykuya dalmıştım.
Sabah zir zir telefonum çalıyordu. Gözlerimi araladığım zaman etrafıma birsürü küçük çocuk. Yavaşça doğrulup,
'noldu? neye bakıyorsunuz?'diye sorduğumda hepsi bir yerlere kaçışmıştı. Telefonuma baktığımda arayan buseydi. Hayırıdır inşallah? Ev bulup bulamadığımı mı soracaktı.
