" ေဟ့ေရာင္ ... မင္းမွာ ရိွတာ ဒါအကုန္ပဲလား....! "
" fuck ....! ဝတ္ ထား စားထားတာက သန္႔ျပန္႔ေနၿပီး
Wallet ထဲ ဒါပဲ လား ...."
" ဟိတ္ဟန္ႀကီးပဲ ... ဒီေကာင္ ! "
ေက်ာင္းသားအုပ္စု ၅ ေယာက္ေလာက္ ဝိုင္းအံုကာ
လုယက္ခံေနရတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ။
ဝိုင္းဖြဲ႔ အႏိုင္က်င့္ရေအာင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသား
ေတြလဲ မဟုတ္ေတာ့ ။ ဆိုလ္းရဲ႕ နာမည္ႀကီး Uni
တစ္ခုက အႀကီးတန္း စီနီယာေတြက ျဖဲေျခာက္ေနျခင္း
ပင္ ။
" စီ နီယာတို႔ အတြက္ ဘာမွမပါလာတာ
စိတ္မေကာင္းပါဘူး.... ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္မွာ ဒါပဲရိွတယ္"
" ဒါဆိုလည္း အခု ပြဲကေန မင္း လစ္လိုက္ေတာ့ !!!
ထပ္ၿပီး ဟြၽန္ေယာင္းရဲ႕ အနားမွာ မင္းကိုေတြ႔ရင္
ဒီေလာက္နဲ႔ ၿပီးသြားမယ္ မထင္နဲ႔ "
ဪ...... လတ္စသတ္ေတာ့ အႏိုင္က်င့္ရတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ က ေက်ာင္းသားမိတ္စံုစားပြဲက
လာႏႈတ္ဆက္တဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ကို ။
ဟက္ ကနဲ႔တစ္ခ်က္ရယ္မိလိုက္ရံုနဲ႔ ပါးေစာင္းကို
ပူ ကနဲ တက္သြားသည့္ လက္သီးတစ္ခ်က္ ။
အားနဲ႔ ထိုးခ်လိုက္သည့္ လက္သီးက ျပင္းေပမဲ့
အထိုးခံရသူက မ်က္ႏွာသာ တစ္ဖက္ကိုေစာင္းသြား
သည္။ နာက်င္သြားတယ္လုိ႔ကို မခံစားလိုက္ရ။
" ဘာလဲဟ ...! "
ပံုမွန္အားျပင္းျပင္း လက္သီးတစ္ခ်က္ဆိုလ်င္
အငိုက္မသြားတဲ့အခ်ိန္ ထိုးလိုက္တာမို႔ ပစ္ေတာင္လဲႏိုင္သည္။ အခုေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း
ေစာင္းရံုသာ။
" ႐ိုက္စမ္း... အဲ့ေကာင္ကို ! "
အမိန္႔သံတစ္ခုအၿပီး ေက်ာင္းသား ၅ေယာက္ရဲ႕
ဝိုင္း႐ိုက္ျခင္းကို ခံရေတာ့သည္။ ခုခံလို႔ ရႏိုင္ပါရဲ႕နဲ႔
စိတ္လိုက္မာန္ပါ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္း
ေျခေထာက္ဆယ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ကန္ခ်က္ေတြကို
အံႀကိတ္ခံလိုက္သည္ ။
