Lamyae&Jaouad (VOLTOOID)

hoofdstuk 43💫

perspectief lamyae

Geschrokken kijk ik naar de deur. Mama loopt naar binnen en pakt me handen. Een bezorgde blik heeft ze in haar ogen. "Yemma lamyae is geen maagd meer. Ze heeft met nasser" mijn moeder haar ogen worden groot en waterig. "W...wat" ik voel hoe haar greep steeds verstrakt. "Wat!" Ik snik hoorbaar en blijf haar emotieloos aankijken. "Is degene die ik met liefde in huis heb genomen een hoer?! Waar is jou zelfrespect?!" Kort ernaa voel ik me wanf branden en prikken. Ik blijf haar aankijken.

"Wat is er aan de hand yemma?" Mijn adem stokte. Nourdine liep de kamer binnen en keek ons bezorgd aan. "Degene die ik met liefde in huis heb genomen is een hoer a willie?! Waarom?! Lamyae weet je waarom?! Omdat ik wist dat jij het zusje was van nourdine? Jou moeder en ik waren 2 handen op 1 buik!" Snikkend viel ik op de grond.

Ik voelde een harde trap in me buik. Zachtjes kreunde ik van de pijn. Nourdine bleef me maar door slaan. Niemand die iets zei of hielp. "S..stop" ik werd aan mijn haar gepakt en zo naar beneden gesleurd. Ik werd buiten voor de deur gegeooid.

Bloed stroomde uit me neus. Verschillende pijnscheuten gingen door me lichaam. Nourdine liep nog naar me toe en pakte me bij arm en keek me kil aan. "Ik haat je. Je bent een hoer. Een hoer die niks waard is". Mijn tranen waren niet te stoppen.

Hij liep naar binnen en sloot de deur. Hier zit ik dan. Alleen. In me eentje in het donker. Het is me eigen schuld. Ik ben een hoer. Ik ben niks waard. Niemand gaat me ooit nog willen. Mijn toekomst is in een donkere put gevallen. Snikkend sta ik op. Ik veeg me tranen en het bloed weg.

Ik zet het maar op een lopen. Zien waar Allah me brengt. Ik schaam me Allah over me tong te krijgen. Waneer heb ik ooit te maken gehad met Allah. Ik doe niks met het geloof. Ik heb het verpest.

Op mijn stappen trap ik tegen een steen. 2 uur in de nacht en ik loop nog buiten. Opeens voel ik twee grote armen om me heen. Ik slaak een kreet. "Eey rustig" ik kijk op en kijk in twee bruine ogen. "Laat me los ik ben een hoer!" Hij trok een wenkbrauw op. "Heb jij s** voor geld?" Langzaam knik ik nee. "Dan ben je geen hoer. Kom" hij pakt me hand en trekt me baar zijn auto. "Eeey laat me los!" Hij doet zijn wijsvinger op zijn mond als teken dat ik stil moet zijn.

Politie sirenes worden steeds luider. Paniekerig kijk ik hem aan. "Wat ga je doen?!" Hij geeft me een teken rustig te blijfen. Hij doet zijn autodeur open en zet me erin.

"Waarom breng je me naar je huis laat me gaan man!" Huilend kijk ik hem aan. "Ik ben niks waard laat me alsjeblieft gaan. Ik ben geen ene hulp waard! Ik verdien alleen pijn en verdriet!" Een spijtige blik gaf hij me. Langzaam deed hij zijn handen open en drukte mij tegen zijn borst. Daar huilde ik het uit.

"Kijk me is aan" zonder nog wat te zeggen bracht hij zijn vinger naar mijn kin en keek me aan. "Vanaf vandaag zie jij mij als een broer. En ik zie jou als me zusje. Wollah ik weet dat dit moeilijk te vertrouwen is maar je moet me geloven. Ik zweer op allah dat ik niks van plan ben en je alleen wil helpen en er voor je wil zijn. Mijn naam is Nouffel".

💫