Lamyae&Jaouad (VOLTOOID)

hoofdstuk 61💫

perspectief lamyae

''Kowed uit me kamer!'' ik zuchtte en liet me gebroken vallen aan het uiteinde van zijn bed. Ik schraapte mijn keel en hield mijn tranen in. ''I..ik begin me steeds meer af te vragen of wij wel het goede koppel zijn. We hebben zo vaak ruzie. Het is onnodig Jaouad. Begrijp dat jij degene bent voor wie ik gevoelens heb. Niet voor Nasser. Niet voor Nouffel. Nouffel is mijn broer'' een snik verliet mijn mond. Ik keek op en zag hoe een traan over zijn wang naar beneden gleed. Met mijn mouw veegde ik mijn natte wangen waarna ik opstond. Meteen greep hij naar mijn pols. Emotieloos bleef ik hem aankijken. ''I..ik wil je niet...kwijt'' ik haalde mijn schouders op. ''Denk je dat ik je wel kwijt wil? Nee Jaouad. Dan heb je het verkeerd'' hij drukte een kus op mijn hand waarna er een snik zijn mond verliet. ''Ik kan er niet tegen. S..souraya is doormiddel van omgang met veel jongens goedkoop geworden. Ik ben gewoon bang hbiba, begrijp het" langer kon ik het niet vol houden.

Ik liet me zakken tot zijn hoogte en streek over zijn wang. "Het is al goed. Kom" ik greep naar zijn hand en leidde hem naar de badkamer. Ik opende de kraan en maakte een kommetje van me hand. Het water dat zich vulde liet ik over zijn gezicht glijden. Ik pakte een handdoek en maakte zijn gezicht droog. "Sorry" ik knikte en toverde een glimlach op mijn gezicht. Geiriteerd keek hij op toen de bel ging. Ik onderdrukte een lach en liep naar beneden.

"Salam" hij bood me een hand en liep naar binnen. Een steek vond zich plaats in mijn hart. Waar is de uitgebreide begroeting die wij altijd hebben? Ik zuchtte en sloot de deur. Nouffel liep meteen naar oumaima en nam haar in een omhelzing. Ik smelt van die twee! Van boven hoorde ik jaouad de trap af stormen. Bij het zien van het bijzijn van nouffel veranderde zijn blik.

Ik slikte en keek hem smekend aan. Hij kuchtte en nam naast ze plaats. Nouffel liet abrupt oumaima los waarna zijn blik meteen naar de grond ging. "Nouffel" hij keek op en speelde intussen met zijn vingers. "Sorry khoya" jaouad leek zijn best te doen. Vaak hoor je jaouad niet zijn excuus aanbieden. Nouffel ging door zijn haar en knikte. "Is al goed" ik zuchtte opgelucht en nam plaats op de bank.

"Niet vergeten dat ik van je hou" met grote ogen keek ik hem aan. "Ieeeelll homo!" Ik lachte en stond op. "Tfoe man" zei nouffel lachend. Jaouad stak zijn tong uit rende achter hem aan. Jongens zijn echt raar.

-Nextday...

Perspectief Jaouad

''Kankerzooi!'' ik trapte een doos opzij en ging wild door me haar. Rachid kwam naar me toe gerend en gaf de sleutels. Beneden hoorden we harde gebonk op de deur. De mannen hebben alles kunnen afsluiten. Nu zitten we hier opgesloten...

Flashback...

''Je bent je bivak vergeten A zemmel'' snel trok hij hem over zijn hoofd waarna we uitstapte. Ik heb hier een zeer slecht gevoel over. Ik moet het doen...Alles ging op dat moment snel. Verschillende mannen begonnen te schieten, mensen renden met hoge paniek het gebouw uit. Snel glipte ik naar binnen waarna ik richting de kluis liep. De manager werd bedreigd en heeft hem uiteindelijk ontgrendeld. Het geld werd ik zakken gedaan en uit het gebouw gedragen. ''Snel politie!'' ik gooide de laatste zak het busje in waarna ik snel instapte. Mijn hart klopte onbeschrijfelijk snel. Mijn adem begon na een tijdje op zijn eigen tempo heen en weer te gaan. Ik liet mijn gezicht in mijn handen vallen en hield me sterk. Het is gelukt...dat is wat er door me heen ging. Ik heb haar gered. Ik heb haar kunnen redden. Ik heb het gedaan. Nourdine gaf me een boks en staarde verder naar buiten. We reden de straat in en belde aan. Hij deed open en keek ons trots aan. Als dit voorbij is, zal ze ons eeuwig dankbaar zijn, Insh'Allah...

Einde flashback...

Ruw werd ik op en neer geschud. Een brede politie man keek me aan. Geschrokken stond ik op en keek de kamer rond. Nourdine werd ruw tegen de muur geduwd en ook hem werden handboeien om gedaan. Waarom? We zijn gepakt...Ik wil geen crimineel zijn...Ik wil haar gelukkig zien en dat is mijn wens. Ik werd ruw tegen de grond geduwd waarna ik een knie in me rug voelde steken. Mijn handen werden vastgezet waarna ik in 1 beweging omhoog werd getild. Nourdine en ik werden in een politiebusje geplaatst waarna we onderweg gingen...

De celdeur werd dichtgegooid waarna ik me machteloos liet vallen op het bed. Het enige voorwerp in de cel. Ik leunde naar achter en dacht na. De enige gedachten die mij nu klaar en een klein beetje hoop geeft, is dat ik het voor haar doe... Om haar gelukkig te zien...

Insha'Allah El Khair...

Wat denken jullie dat er aan de hand is...?

Een vroeg deeltje, als excuus van gisteren!❤

💫