Lost In The Other World

Chapter 1: Into The Woods

NAGMAMADALING umupo ako sa upuan ko at kumain sa pagkainan na iniluto ng mama ko. "DJ! Bilisan mong kumain diyan! Male-late ka na naman sa klase mo!" Sigaw ni mama sa labas ng bahay habang nagwawalis sa bakuran kaya mas binilisan ko ang pag kain ng niluluto niya saka ininom ang gatas.

I glared at the couch at nakikita ko ang pabigat nitong lasinggerong asawa niya na inom ng inom kagabi na ngayon ay ang himbing na ng tulog nito. Napabuntong hininga nalang ako sa dismaya at kapangitan ng mukhang ito. "Tingnan mo nga 'yang baboy na 'yan. Nakakaletche." Bulong ko sa sarili ko saka kumain nalang.

Sarap buhusan ng kumukulong tubig.

I just shook my head at nagpapatuloy nalang sa pagkain ko. Pagkatapos kong kumain ay nagmamadali kong kinuha ang bag at mga libro ko saka isunuot na ang sapatos ko pero hindi ko maitali ng maayos ang sapatos ko. "Ano ba 'to?! Male-late na ako!"

"Isa! Bakit wala ng makakain rito?!" Rinig kong sigaw ng baboy sa likod ko kaya napatigil ako sa pagtali ng sapatos ko. Nageeskandalo na naman, umagang umaga pa naman. 

"Pero Anton, kinain mo na lahat kanina." Malambot na boses na pagkakasabi ni mama kaya tumayo na ako at nilapitan si mama para humingi ng baon. Hindi ko alam if hihingi pa ba ako nito o hindi na. 

Tiningnan ako ni itay sabay duro sa akin. "Ikaw. Ikaw ang kumain sa umagahan ko noh?" Galit na tanong nito kaya malakas kong kinamot ang ulo ko sa inis. Putangina!

"Umagang-umaga pa, eeskandalo kana itay? Kailan ka ba magbabagong buhay ha?!" Sigaw ko nito pero isang kamao ang dumapo sa mukha ko kaya nakatumba ako at nalalasahan ko ang dugo sa labi ko.

"D-Deej! Anton! Tumigil ka na nga! May klase pa ang bata-"

"Tumahimik ka nga!"

"Bastos kang bata ka!" Sigaw naman nito kaya tumayo na ako at itinapon ang bag sa kaniya saka bigla itong itinulak kaya dumeretso kami sa dingding. Sinipa ko ang tiyan nito saka sinuntok ang ulo nito ng malakas!

Napatumba na ito kaya umatras ako habang hinihingal. My uniform is a mess and also my hair. Limang buwan na akong hindi nakapag tupi dahil wala kaming pera. Lumapit si inay sa akin para pigilan ako at hinayaan ko lang ito. "Deej! Ano kaba?! Tumigil na kayo! Please lang!" Pagmamakaawa ni ina sa harapan ko pero hindi ko ito pinansin.

"Ano ha?! Matapang ka?! Ako rin! Anak mo ako eh!" Sigaw ko nito at bigla itong tumawa nang malakas.

"HAHAHAHA! Anong anak?!" Dinuraan niya ang sapatos ko ng madugo nitong laway. "Tanginang ampon ka lang. Ipinulot ka ng babaeng iyan sa basura!" Singhal nito kaya napatigil ako sa puwesto ko at parang dumilim ang paningin ko sa narinig ko.

"Anong... Anong ibig mong sabihin?" Tiningnan ko si mama na nangiyak iyak na saka niyakap ako. "H-Hindi! A-Anak kita! DJ! Anak kita okay?!" Sabi nito kaya itinulak ko si inay papalayo sa akin!

"Anong anak?! Bitiwan mo nga ako!" Sigaw ko saka tininganan si itay sa sahig na tawa ng tawa kaya sinipa ko ang mukha nito at nahimatay. Parang nawalan naman ako ng balanse dahil sa sobrang pagod ko at narinig ko pa ito.

Halos wala akong tulog dahil nag-eensayo akong mag-isa simula 'nung nabalitaan kong namatay si Tito Zenith nakaraang araw. "Alam ko naman 'to ma eh." Sabi ko at pinigilan ang sarili kong umiyak kaya tumingin lamang ako sa kisame.

"Sa karami raming tsismosa sa buong barangay na ito, imposibleng hindi ko malalaman iyon." Sabi ko saka tiningna ko naman ito. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ma?" Tanong ko nito saka ginulo ang buhok ko.

"Nakakatangina kasi ma!" Sigaw ko sakaniya at humagulhol naman ito sa iyak. "Nabalitaan kong nabaril si Tito Zenith 'nung nakaraang araw ma! Alam mo ba iyon?! Syempre hindi! Wala kayong pakealam sa kaniya eh!" Sigaw ko naman sa kaniya.