Lost In The Other World

Chapter 4: Mia

"VISERION." Bigla kong naidilat ang mga mata ko at bumungad saakin ang madilim na lugar. All I can ever see is black.

"Viserion, wake up." Napalingon ako kahit saan dahil sa boses ba iyon! But I can't track down where that voice came from! I'm in a void of darkness! I can't even see anything!

"Viserion."

Nagsimula na akong nagpapanik dahil sa boses na iyon. Sino si Viserion?! "S-Sino ka?! Magpakita ka!" Malakas kong sigaw sa loob. My voice echoed, pero nagpapatuloy lamang itong tumatawag kay Viserion!

I closed my eyes and heave a deep breathe to calm down and in an instant I opened my eyes, I was in a beautiful grassland place with beautiful flowers. The pink-blue skies were illuminating me.

"Viserion. You woke up." Rinig kong pamilyar na boses sa likod ko kaya hinarapan ko ito at nakita siya. A girl wearing a white dress from early times. She looked like a greek goddess on it with her pure and white wavy long hair.

"Thanks for waking me up, my love. Come here." Napasinghap nalang ako nang lumabas ang mga salitang iyon sa bibig ko! I didn't do that! Parang may ibang taong kumokontrol sa sarili kong katawan!

The both of us hugged each other and somehow, it felt like home.

"Will you wait for me again?" Tanong nito sa akin and my head nodded as I put her baby hairs away from her face. I-I didn't act on my own accord! This isn't me! I'm trapped in someone else's body!

"I would wait for you, again and again. Even for an eternity." Lumabas sa bibig ko habang nakahawak ang dalawa kong palad sa mukha ng babaeng ito. Inilapit ng kamay ko ang mukha ng babae sa mukha ko kaya nagpigil hininga ako at biglang napabalikwas ang katawan ko sa hinihigaan ko!

Napahawak ako sa puso ko at ulo ko habang nakaligo sa sarili kong pawis. I've been dreaming that dream for years at bumalik na naman ito. I sometimes forgot about it but that dream became more detailed and more realistic. 

Napadaing naman ako dahil sa sakit ng tiyan ko kaya napahawak ako nito at nararamdaman kong bumabasa ito. I looked at my hand and there were blood everywhere on my body.

"What are you doing?!" Singhal ng isang babae at tinakpan ang sugat ko para hindi lalabas ang dugo ko. I looked at her and it was her. That girl.

Mia.

"Hindi ka pa puwedeng bumangon! Mauubusan ka ng dugo alam mo ba iyon?!" Umiling ako na parang isang bata na walang kaalam-alam. I can't feel anything. Nababalutan ako ng curiousity ko kung bakit ko ito laging makikita sa panaginip ko.

"Humiga ka nga muna!" Inis na inis na utos nito kaya sinunod ko naman siya. Nasa loob pala ako ng isang kuwarto ngayon. It looks like a girl's bedroom and I think this is hers. "Porket may anesthesia ka ay pwede ka nang gumalaw! Tadyakin kita riyan eh!" Reklamo nito habang pinalitan nito ng bagong patch at bandages ang injury ko kaya umiwas ako nang tingin habang ginagawa niya ito sa katawan ko. 

I'm not comfortable at all. Somehow, I'm embarrassed if she'll see my body. Lagi naman akong nag-eensayo kaya malaki ang katawan ko and I'm kinda embarrassed if she saw it but it feels like nothing to her basta hindi lang ako mauubusan ulit ng dugo.

"Done, bakit ka ba biglaang bumangon? You shouldn't do that! Mamamatay ka tuloy kapag gagawin mo ulit iyon!" Suway nito at pinalo ang bicep ko kaya mas nahiya ako.

"S-Sorry." I could feel my face burning right now! Bakit nahihiya ako sa kaniya?! Dahil ba nasa panaginip ko siya palagi?!

"Paano ka ba napadpad 'dun? Ano bang nangyari sa'yo?" Tanong nito habang pinunasan ang katawan ko gamit ang mabasang tela dahil sa mga dugo ko.