Dört ay olmuştu seni göreli , sabah akşam karşılaşıyorduk seni a'dan z'ye kadar inceliyordum seni arıyordum bulamiyordum. Acaba yanına gelsem yanlış anlar mı diye düşünüyordum hep hep geride durdum sana karşı tertemiz olan duygularımı göstermek için hepsi senin içindi zordu biliyorum ama dayanmak zorundaydım ve bunu kocama bir 4 ay boyunca başardığıma inanıyorum. Her gün seni gördüğümde duyduğum mutluluk anlatmakla bitmezdi. Gözlerimin içi gülüyordu seni görünce göğsüm kabariyor, yanaklarim kizariyordu. O saçlarıla oynayışın,o küçücük burnun,o kıpkırmızı yanaklar ve o alttan bakış ve küçücük tebessüm hepsi bende saklı işte birtek bana Özel diye kendimi avutuyordum günlerdir. Peki o gözlere ne demeli bir bakışınla dünyayı yakardim herhalde. Bu denli git Gide büyüyordu duygularım. Artık seni aramaya dört kolla sarılmıştım. Tam o sırada şunu farkettim ki insanın birini sevmesi için sadece onu tanıması gerekmiyormus onu görmesi ve hissetmesi daha önemliymiş. Ben bunu hissettim ve yaşadım sen ne kadar garipsesende...
