Kate is een meisje van 16 die verhuist naar Amerika. Ze moet op internaat omdat haar ouders het te druk hebben met werken. Maar als ze dan opeens haar nieuwe kamergenoot tegenkomt...
~Kate~ Ik word zacht door elkaar geschud als teken dat ik moet opstaan. Als ik mijn ogen open doe kijk ik slaperig om me heen, waar ben ik? "Dames en heren, maak jullie gordels vast want we landen zo dadelijk in Corsica!", gilt een stewardess door de microfoon. Ik druk een kus op Cole's lippen zodat hij ook wakker word. Hij glimlacht en kijkt me slaperig aan. "Gordel vastklikken, we gaan landen", fluister ik. Hij luistert gehoorzaam en klikt zijn gordel vast. Even later zitten we op de bus onderweg naar ons verblijf. Als we aankomen valt mijn mond open van verbazing, zo mooi! Iedereen kijkt met grote verbazing naar het hotel.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop hand in hand naar de balie met Cole, om onze sleutel van de suite te halen. Als we de sleutel hebben lopen we met onze koffers naar de suite. Ik stop de sleutel in het sleutelgat en duw de deur open. Weer valt mijn mond open van verbazing. We lopen de kamer in en kijken onze ogen uit. Maar dan valt mij iets op, één bed. Ik ben misschien wel samen met Cole maar ik heb nog nooit met hem in één bed geslapen. Hij lacht lief naar me en ik smelt bijna van zijn lach. Ik loop naar het balkon en bekijk het uitzicht, het is prachtig!
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Cole komt achter me staan en slaat zijn armen om me heen. Ik draai me om en sla mijn armen om hem heen. Het voelt alsof we al een uur naar elkaars ogen staren tot er opeens iemand op de deur klopt. Ik loop naar de deur en zwaai hem open, het is mevrouw Ziegler. "Het is even om te zeggen dat we vanmiddag naar een museum gaan en jullie mogen vanavond doen wat jullie willen, morgen hebben jullie ook de hele dag vrij, veel plezier!", zegt mevrouw Ziegler en ze loopt de kamer weer uit. Ik trek een chique kleedje aan en daarna lopen we naar het restaurant van het hotel. Gelukkig mogen we kiezen wanneer, waar en wat we eten. Het is ondertussen al 1 uur dus tijd om te lunchen. Ik kijk in de kaart en bestel een pizza hawaï, Cole neemt hetzelfde.
We lopen nu rond in één of ander saai museum en we komen net aan het einde. Ik loop naast Sofie de belachelijk lelijke kunst te bekijken tot ze opeens zegt: "het is over tussen Jay en ik". Ze begint te snikken en ik trek haar in een knuffel. "Wat is er gebeurt?", fluister ik in haar oor. "Robin probeerde me te kussen en ik kuste niet terug. Jay dacht dat ik vreemd ging...", zegt ze en ze begint heviger te snikken. Oké, Jay is mijn broer, maar dat wil niet zeggen dat hij geen eikel is. Ik probeer haar te troosten maar ze is ontroostbaar. Opeens komt er één of andere opvoeder en neemt haar mee naar een apart lokaaltje om te praten. Ik loop terug naar mijn klasgroep die bijna aan de uitgang van het museum is. Als we naar buiten lopen komt Cole naar me toe. "En wat vond je ervan?", vraagt hij. "Prachtig!", zeg ik sarcastisch. Opeens hoor ik luid gekrijs uit het museum. Het komt vanuit het lokaaltje waar Sofie net naartoe werd gebracht. Ik loop zonder aarzelen naar het lokaaltje maar de deur is op slot. Cole is me gevolgd en trapt de deur op een heldhaftige manier in. Ik zie hoe Sofie doodsbang naar de 'opvoeder' kijkt die boven op haar ligt. Cole loopt naar de man en geeft hem een harde slag op zijn gezicht. Ik trek Sofie weg van de bureau waar ze op geplet lag en ik loop snel naar buiten. Als we buiten zijn begint Sofie verschrikkelijk hard te snikken. Ik neem haar in mijn armen en zeg: "geen zorgen, ik ben er voor je. Als je klaar bent kan je me alles vertellen.". Mevrouw Ziegler komt geschrokken op ons afgerend. Ze wil Sofie meenemen maar Sofie kijkt doodsbang naar haar. "Het is oké mevrouw, ik breng haar wel naar de kamer", zeg ik tegen mevrouw Ziegler. Ik neem Sofie haar schokkende hand vast en neem haar mee naar het hotel. Het is al wandelend maar 10 minuten lopen dus we zijn er al snel. Ik neem Sofie mee naar mijn kamer waar ze direct weer begint te huilen. "Hé wat is er gebeurt?", fluister ik in haar oor. "Hij... Hij probeerde me te-", en ze maakt haar zin niet af en begint weer te huilen. "probeer het rustig te vertellen", help ik haar. "De-D-De opvoeder is geen opvoeder... Het is mijn stiefvader!", en ze begint weer te snikken. Haar schouders schokken nu nog heviger dan ervoor. "Wacht wat?! Je stiefvader probeerde je te verkrachten?!", schreeuw ik uit en ze knikt. "Hij probeerde het al eerder toen mijn moeder op zakenreis was... Maar mijn moeder gelooft me natuurlijk niet", en ze kijkt me boos aan. "Maak je geen zorgen je bent veilig bij mij. Ik vertel het allemaal aan mevrouw Ziegler en zij zal ervoor zorgen dat die engerd de gevangenis in gaat", zeg ik. Ze schud haar hoofd, "Dat wil ik niet, mijn moeder gaat nooit meer met me willen praten". "Soof wat wil je? Een enge verkrachter die je stalkt of een moeder die je niet gelooft?", schreeuw ik bijna. "Oké, misschien heb je wel gelijk", zegt ze een beetje lachend en ik geef haar een knuffel.
