Meet my Roommate: the Badboy

Hoofdstuk 21

~Kate~

Het is intussen al een hele tijd later en we zijn terug in Amerika. Mevrouw Ziegler zag de reis niet meer zitten, met al die engerds. Met Sophie gaat alles weer beter, ze heeft er wel vele littekens aan overgehouden letterlijk en figuurlijk. Ik ben nu lekker thuis met Jay, want mijn ouders moeten natuurlijk weer werken. "Zeg, vertel eens wat over jou en Cole", vraagt Jay opeens uit het niets. We zitten in de woonkamer naar een of andere komedie serie te kijken, maar dat boeit me eigenlijk niet. Ik kan alleen maar aan Cole denken, ik mis hem zo... Ik heb hem nu al 3 dagen niet meer gezien, omdat de dagen die we in Corsica gingen doorbrengen nu meetellen als vakantiedagen. Morgen moet ik terug naar het internaat en begint het normale leven weer. "Hij is echt super lief en mooi en behulpzaam en sociaal en...", voor ik kan verdergaan onderbreekt Jay me, "Ik vroeg hoe het gaat tussen jou en Cole, niet hoe Cole is". Ik voel me blozen, "ooo uhm ja, super goed. Die reis naar Corsica heeft onze band echt versterkt", leg ik uit. Hij lacht, "ik ben blij voor je zussie", en hij loopt de woonkamer uit en gaat naar zijn kamer.

Ik stap uit de auto en bekijk het vertrouwde internaat van een afstandje. Mijn chauffeur haalt mijn koffers eruit en verteld me dat hij echt moet voortmaken want mijn moeder moet nog naar één of andere modeshow. Ik knik en loop met al mijn koffer naar mijn kamer. Als ik aankom bij de kamer klop ik zacht op de deur, ik ben zo blij want ik ga Cole eindelijk terugzien! Ik blijf een tijdje voor de deur staan maar er wordt niet opengedaan. Ik duw de deur zelf open maar zie niemand in de woonkamer. Verbaasd kijk ik om me heen en ik hoor wat gestommel vanuit de slaapkamer. Oh nee, hij zou toch niet bezig zijn met een ander... Ik schud die gedachte uit mijn hoofd en plaats mijn koffers in de keuken naast het kookeiland. "Cole ik ben er!", schreeuw ik uit. Meteen houd het gestommel uit de slaapkamer op. Ik loop zelfverzekerd  naar de slaapkamer toe en trek de deur met een ruk open. En ja hoor, daar ligt onze badboy, met één of andere barbiepop de stoeien in bed. Cole kijkt me verbaasd aan, "K-K-Kate... Ik kan het uitleggen! Ik wist niet dat je al zo snel zou terug zijn!". Het meisje kijkt me nu ook aan en oohh ik herken haar, Alison! De woede borrelt in me op, "klootzak!", schreeuw ik en smijt de deur toe en loop meteen onze kamer uit. Ik kan de tranen niet inhouden en begin het uit te snikken. Ik ren naar Stan en Jordans kamer, en klop hard op de deur. De deur wordt meteen geopend en Stan kijkt me raar aan. Hij ziet dat ik heb gehuild en trekt me in een knuffel. "Gaat het?", fluistert hij zacht. Ik knik en loop zijn kamer verder in, hij sluit de deur. Stan is nog niet op het internaat, hij komt morgen pas. "Wil je wat om te drinken?", vraagt Jordan. "Een glas water alsjeblieft", zeg ik en ik plof neer in de bank. Ik voel me zo zwak, ik ben er 3 dagen niet en hij ligt al met een ander in bed en wat voor ander! Opeens kwam de gedachte in me op dat Alison het lief van Jordan is en ik staar geschokt voor me uit. "Ga je me nog vertellen wat er is gebeurt?', vraagt Jordan en ik schrik op uit mijn gedachten. "Ok, maar please beloof me dat je niet boos op me word. Alles wat ik je nu vertel is echt de waarheid", zeg ik. Jordan knikt en kijkt me ongeduldig aan. "Ik kwam dus net aan met al men koffers in mijn kamer en Cole is nergens te bekennen. Ik hoorde allemaal gestommel vanuit de slaapkamer dus ging ik kijken wat er fout was. En daar lag Cole naakt in bed met...", ik kijk hem aan, "Alison". Jordan kijkt me verdrietig aan en voor ik het weet sla ik mijn armen om hem heen en zitten we allebei huilend op de bank. Nadat we beiden iets rustiger werden keken we elkaar aan. "Ik vind dat we ze moeten terugpakken", zegt Jordan opeens. Ik knik," ja maar hoe?". "We doen alsof wij ook samen zijn, dan zullen ze opeens beseffen wat ze missen", legt Jordan uit. Ik moet toegeven eerst vond ik het zielig voor Cole, maar wat hij me nu gelapt heeft gaat er gewoon over dus ik stem in.

/// 

XXX