She's a star. Every girl wished they were her. She's a campus icon, campus crush. She sings well and gives her all in dancing. And that 'she' is me. Yeyy! Clap clap! Haha.
Kahit itanong n'yo pa sa mga nakakakilala sa akin kung sino ako, 'yan ang isasagot nila. Haha. 'Yun nga lang, baka may idagdag silang negative comments about me. Hindi ko na lang sasabihin kasi wala namang mga katotohanan. Psh.
By the way, I am Susan. Grossss! Please call me Suzy para naman medyo bagay sa akin. 16 years of age. Living with my Kuya Ethan. Our parents? Wala na.
I’m single and NOT ready to mingle. Why? Kasi natuto na ako. Chos! Trip ko lang maging single. I’m too precious and ayokong may kahati pa ako sa sarili ko. =P
“Suzy, it’s your turn!” sabi ng coordinator ng music department.
“Let’s call on our next performer, Suzy!”
Tss! Anong klaseng pagpapakilala ‘yun? Weak! It should have been like this… Now, for our best performer… the most awaited, the most fabulous… the queen of the stage… Suzy!
[Dear John]
...
Well maybe it's just me and my blind optimism to blame... Or maybe it's you and your sick need to give love then take it away... And you'll add my name to your long list of traitors who don't understand... And I'll look back and regret how I ignored when they said run as fast as you can~
...
Aish. Why do I have to remember Marco everytime na nakikinig ako ng music o kumakanta? Bwiset lang.
By the way, Marco is a creature who was once the main character in my story a long long long long long time ago. He’s in a faraway land now… with a wicked witch named Marian. </3
“Susan! You did great!” sabi ni Fei, one of my friends.
“Hoy! For the nth time, I’ll tell you this. ‘Wag mo akong tawaging Susan! Do you want to die?”
“Pero ganda talaga ng performance mo ngayon. Nakaka-touch. Hindi bagay sa'yo. Haha. Halatang may pinaghuhugutan lang.”
“Wala noh! Pinag-aaralan ko lang talaga ang pag-arte ngayon para artistahing-artistahin na talaga ang dating. Haha.” sabi ko kay Fei nang walang halong biro. XD
“Sus! Kung hindi ako nagkakamali, ‘yan ‘yung lagi mong kinakanta noong ka-b-break n’yo lang ni Marco.” nang-iinis na sabi ni Fei.
“At may pag-iyak-iyak ka pa talagang nalalaman noon! Parang palaging may shooting ng music video. Haha!” sabat naman ni Min na kadadating lang.
“Tigilan n’yo nga ako! At ‘wag n’yo mabanggit-banggit ‘yung unggoy na ‘yun. Masaya na ‘yun sa bruha n’yang girlfriend. Perfect match sila eh.Tch.”
“Bitter!” sabay na sabi nina Jia at Min.
Itong dalawang ‘to, pinagkakaisahan na naman ako. Where’s my bestfriend Jia? =’(
“Don’t pout. You’re fans will see you.” nakangiting sabi ni Fei.
Aish! Bully talaga ang mga ‘to. Pero ok na rin. At least binu-bully ako paminsan-minsan and they’re true to me. Puro nalang kasi compliments ang naririnig ko and I don’t even know kung alin ang totoo at kaplastikan lang.
“Nasaan ba si Jia? Hindi na naman s’ya nanuod ng performance ko.” I asked.
“Baka nakalipad na papuntang Korea.” seryosong sabi ni Min.
“Imposible naman! Magpapaalam ‘yun kapag aalis na s’ya.” sabi ko.
“Baka mamaya, hindi natin alam na ‘yung twin brother na pala n’ya ang kaharap natin. Judging from Jia’s looks, I’m sure gwapo ‘yung kakambal n’ya! Yeee~” kinikilig na sabi ni Fei. PBB Teens lang? XD
“Tama na nga ‘yan. Parang inip na inip ka na talagang umalis si Jia ah?” biro ko pero with a serious face. Haha.
“Of course not! Curious lang ako.” mabilis na sabi ni Fei.
“Whatever. Mauna na kayo sa classroom. Magbibihis lang ako.”
Naglalakad ako papunta sa CR nang biglang…
“Aray! Tumingin ka naman sa dinadaanan mo. Bulag ka?” sabi ko.
Pagtingin ko sa kanya, naisip ko… Bulag nga. Naka-goggles eh. Si Lance pala, ang kaklase kong weirdo.
“S-sorry.” nauutal n’yang sabi.
Hinihingal pa s’ya so I was about to ask him kung anong trip n’ya at nagmamarathon s’yang mag-isa sa loob ng school nang bigla na namang…
SPLASH!!!
Hell!!
“Suzy!” sabi ng tatlong lalake na, based from their reaction, feeling ko ay admirers ko rin. “Sorry! Ano kasing ginagawa mo kasama ‘yang Lance na ‘yan?”
“At ako pa ang may kasalanan?” nanggigigil kong sabi sa kanila.
“Hindi ‘yun ang ibig naming sabihin. Kasi naman…”
“TUMIGIL KA! UMALIS KAYO SA HARAPAN KO WHILE I’M STILL BEING NICE!” sigaw ko sa tatlong engot.
Nagmadali silang umalis at nakailang sorry pa sila. Matutuyo ba ako ng sorry nila? Ugh.
“Anong tinitingin-tingin mo?” sabi ko kay Lance.
“O-okay ka lang ba?” nauutal n’ya pa ring sabi.
“Matalino ka ‘di ba?” I feel like I’m going to cry anytime now.
“H-huh?”
“Hindi ka ba nag-iisip? Sa tingin mo tuwang-tuwa ako ngayon?!” and now I’m crying.
“Sorry. D-don’t cry.” he said.
“Don’t cry? Tch. Sige at magtawanan tayo!”
Hindi na s’ya nakaimik. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Nabasa rin ang uniform na hawak ko. Baka makita ako ng iba na ganito ang itsura… Ano na lang iisipin nila? >_<
“Paano ka na? Basa na rin ‘yang uniform mo?” sabi ni Lance.
“Wala kang pakialam!”
“M-may PE uniform ako sa locker, ‘yun na lang muna suotin mo…” alok n’ya.
“No way.”
“Sige… Aalis na ako. I’m really sorry kung nadamay ka…” paalam ni Lance.
Nakakailang hakbang na s’ya nang magbago ang isip ko. Ok nang masira ang image ko sa harap ng lalakeng ‘to pero ‘wag lang sa iba… Sino ba naman s’ya?
“HOY!” I called him.
He gave me a facial expression of I’m-really-sorry-please-don’t-kill-me.
“Your PE uniform. Give it to me."
BINABASA MO ANG
Hey Boy Next DORK!
FanfictionI don’t know why I fell in love with him. Star ako, black hole s’ya. Fireworks ako, watusi s’ya. Rampa ako sa paglakad. S’ya? Lampa. Inuulan ako ng fans sa school. S’ya naman, paborito ng mga bullies. Pero he made me realize na hindi ako perfect. I...
