Minsan bawat isa naman siguro sa ay hindi alam ang totoong nararamdaman para sa isang tao. Merong pag kakataon na natatakot tayo mag tapat sa isang tao kung ano ang kanilang reaksyon sabi nila pag sinabi mo daw sa isang tao na pag mahal mo siya maganda sa iyonh pakiramdam. Pero ang tanong maganda din kaya ang magiging resulta?
*The Beginning*
Ilang halos idalawang buwan ng nakakalipas ang pag sisimula ko rito sa university na pinag aaralan ko ngayon. Dalawang buwan na rin nakakalipas ang pag tatanong ko sa sarili ko kung ano ba talaga ang nararamdaman ko para sa kanya. ano kayat mag tapat na lang ako? ahh!! naguguluhan na ako.ano ba kasi meron kay rea? bakit ba ako hindi mapakali sa kakaisip i hate myself T_T
Lunch Time na at unting unti nang nag labasan ang mga estujante sa room at nilapitan ng isang kaibigan si furuya at tinanong siya
Boy: uy furuya tara gusto mo ba kumain kasabay kami?
Furuya: ahh ako ay hindi na sa ibang araw na lang gusto ko muna mag isa kumain e
Boy: arte cge dre kung ano man yang pinag dadaanan mo kaya mo yan
Straight na pumunta si furuya sa canteen at humanap siya ng upuan at siya ay kumain habang iniisip niya ang nararamdaman para kay rea nang di nag tagal dumating si rea sa likod niya
Rea: ay Furuya andito ka pala dito sana ako uupo e sige hahanap na lang ako ng ibang upuan
Nang biglang hinawakan ni furuya ang braso ni rea habang naka talikod si rea sa kanya
sagot ni furuya habang naka tingin sa baba
Furuya: Rea dito ka na lang ay hindi puwede ka bang sumabay sa akin kumain
Sumagot si rea ng nahihiya a
Rea: ahh ganun ba sige
Habang nakain silang dalawa awkward para kay furuya ang pag sabay sa kanya at nahihiya
Furuya: Rea bakit parang nahihiya akong kasama ka ngayun
Rea: ahh ganun ba wag ka mag alala kinahihiya mo lang pala akong kasama aalis na ako at wag alala hindi na kita sasabayan kumain.
Furuya: aw hindi naman sa ganun wala lang para kasing ngayun lang kasi kita nakasabay kumain e ng tayong dalawa lang..
Rea: hay bakit dati ba hindi ba tayo dalawa lang minsan diba dalawa lang tayo mag kasabay umuwi
Furuya: oo nga pala no rea single ka ba?
Rea: ahmmm bakit mo natanong
Furuya: wala lang sa ganda mong yaan mahaba buhok itim n itim ang buhok, maganda, ayos lang ang tangkad mabait impossibleng hindi ka single.
Rea: ahmm grabe ka naman makapag puri sa akin para na akong diyosa
Furuya: may gusto kasing mag patanong e
Rea: ahh sino ba nag papatanong sana kamo personal na siya nag tanong
Furuya: nahihiya daw siya baka daw sa susunod
At matagal na nag usap ang dalawa hanbang tumatagal bumilis na ang takbo ng oras at malapit na mag time para sa sunod na klase nila
Rea: furuya tara na at mag malapit na mag time
Nag lakad na sila pabalik sa room ng nauuna si rea ng biglang hinawakan ni furuya patalikod ang braso ni rea
Furuya: ahm puwede ba kita makasabay kumain ulit sa susunod
Nakayuko si furuya habang sinabi kay rea at biglang humarap si rea kay furuya at nag tinginan sila sa isat isa. And Then Suddenly Rea smiled at him so sweetly
Rea: oo naman kung ok lang ba sayo mauulit ulit to
sabi ni furuya sa isip niya... alam ko na tanong nararamdaman ko tama nga siguro gusto ko na siya... sana lagi kong nakikita ang kanyang mga ngiti..
