Elemental Destruction (Dutch)

1. Alissa

"Vera, rot nou eens op man!" schreeuwde ik naar mijn jongere zusje toen ze me voor de zoveelste keer belaagde met een vlindertje van vuur dat mijn boek bijna in de fik stak. Lachend rende Vera mijn kamer uit waarbij ze een vuurhond ontweek die naar haar enkels hapte. Ik schudde mijn bruine krullen uit mijn gezicht en knipperde verbaasd met mijn groene ogen toen Vera van om de hoek een enorme vuurwolk mijn kamer in spuwde. Gek kind. Bijna ons hele hutje afgebrand. Irritant gedoe iedere keer.

Wacht, laat het me even uitleggen. Ik ben Alissa, ik ben 16 jaar en ik beheers het element vuur. Ik zit in kamp zuid, daar wonen alle kinderen onder de 16 die het element vuur hebben. Dit jaar zijn het er nog maar 70, en het worden er steeds minder... Vuur is het meest schaarse element van de vier. Ik woon hier dus met mijn zusje Vera. Zij is nu 13.

Over iets minder dan een week krijg ik de officiële indelingbrief, dan word ik ingedeeld in mijn element-clan. Die bestaat uit 8 magiërs, een jongen en een meisje voor ieder element. In die clans moet je verder trainen en uiteindelijk meevechten in de oorlog tegen de niet-magiërs, die vinden dat de magie verboden moet worden omdat iedereen gelijk moet zijn.

Vroeger leefden we allemaal door elkaar; magiërs, niet-magiërs en zelfs half-magiërs, mensen die maar één ouder met een element kracht hebben en dus maar een beperkte element kracht hadden. Maar nu leven we gescheiden.

Je element wordt doorgegeven via je ouders, mijn ouders hebben dus het element vuur. Nu denk je misschien: "Wat gebeurt er dan als de ouders verschillende elementen hebben?" Dat is het 'em nou juist. Dat mag niet. Heeft ook nooit gemogen. Dan hebben de nakomelingen twee elementen en worden ze te machtig.

Als het er toch van komt dat een kind twee elementen heeft, dan verbergt hij of zij dat meestal en kiest hij of zij één element om te tonen. Vaak gaat dit goed, maar in enkele gevallen komt De Raad er achter en worden ze grofweg onthoofd. De raad oogt heel streng, maar is eigenlijk gewoon bang dat er een revolutie komt die de koninklijke familie weer aan de macht stelt. Zelfs nadat de koningin al ruim honderd jaar verstoten was en de erfgename van de troon zich verschuild in The Outlands, het land tussen Mea Leaga, het land van de magiërs en Avanoa, het land van de niet-magiërs.

Maar goed, on with the story.

Zuchtend sloeg ik mijn boek dicht toen Esther, het hoofd van Kamp Zuid, iets omriep over het plein tussen alle privé hutten. "WILLEN ALLE MENSEN DIE NU ZESTIEN ZIJN ZICH BINNEN TIEN MINUTEN MELDEN OP HET TRAININGSVELD!" Met een chagrijnig gezicht stapte ik van mijn bed af en sjokte naar het trainingsveld.

Met een zucht liep ik over het bruggetje dat over het riviertje om het trainingsveld heen lag. Er moest natuurlijk wel een rivier om het trainingsveld heen, anders zou het hele kamp in de hens staan als iemand een foutje maakt met zijn krachten.

"Kijk aan, daar is het zonnetje van ons kamp." lachte Esther toen ik me bij de groep voegde. Ik stak lachend mijn tong uit naar de leider van kamp zuid, die meer aanvoelde als een moeder dan mijn echte moeder. "Goed lieve vuurvliegjes van me, jullie weten dat jullie over vier dagen ingedeeld worden in een element-clan. Omdat ik weet dat dit niet zomaar iets is, wil ik dat jullie je eigen vuur-duo samenstellen. Kies iemand die je vertrouwt en met wie je goed kan samenwerken. Ik neem aan dat jullie volwassen genoeg zijn om hier zelf uit te komen." ze knikte naar ons en stapte naar een groep jongere magiërs die zich aan de overkant van het trainingveld had verzameld voor hun training.

Daar stond ik dan, dat ene chagrijnige kind dat maar twee vrienden heeft in het hele kamp en overal boos van wordt. Wat een leven. Ineens voelde ik dat iemand mijn pols vastpakte. Ik wilde al kwaad mijn arm lostrekken, maar ik bedacht me. In plaats daarvan draaide ik me om en keek in de mooiste bruine ogen die ik ooit had gezien. Laurence Jhonson, dé hottie van het kamp. Letterlijk. Hij was de knapste en sterkste vuurmagiër van Kamp Zuid. Met een grijns haalde hij zijn hand door zijn bruine haar. Nou ben ik niet lelijk of zo, maar ik had nooit verwacht dat hij ooit op mij af zou stappen.