Ang alam ko ang bahay ay ang mag sisilbi sayong proteksyon sa mga mapang abusong salita mula sa mga taong walang alam kundi tapakan ang iyong dignidad ng pagkatao. Pero akala ko lang pala lahat ng iyon, kung paano ba namang hindi ko lubos maisip na ang mga taong una kong makakapitan ang siyang sisira sa pagiging matapang ko. Ano pa nga bang aakalain kong iba? Kung simula palang noong hindi PA ako na isisilang, Ay ang akala Kong nang masayang pamilya ay wasak na.
"Puro ka nalang dagdag pasakit!"
"Wag ka ngang mag astang ikaw ang nag tatrabaho sa atin, Palamunin lang kita!"
"Anong silbe ng pagiging matalino mo, kung humingi lang ng Pera sa Demonyo mong tatay na tatameme kana!!!"
"Walang ka talagang kwentang Anak!"
Na memorize ko na yata ang lahat ng mga laging tag line ni Mama para saakin. Pero isa lang din akong tao marunong mapuno kaya hindi ko Na alam ang salitang Paggalang para SA sarili kong Ina.
Black sheep ng pamilya yan siguro ang kina bibilangan ko ngayon dito sa aming bahay.
Etong bahay Na halos ako lamang ang laging laman, ang siyang Na kakasaksi sa mga pag tatangka kong mawala na dito sa mundong hindi ko talaga alam kung para saan.
Lagi ko nalang tanong sa sarili ko, Ano nga bang pakinabang ng mundong to saakin at binubuhay pa ako ng matagal?
Isinisisi lahat nila saakin etong mga problemang hatid ko daw sakanila at isinusumbat ang ilang mga taong pag papalaki nila saakin na na uwi sa WalangkwentangAko
Gusto ko ngang ipag sigawan sa mukha nila na
Ginusto ko din bang ma buhay???
A/N:Matapang ang babaeng yan dahil kahit na nag kakaganyan siya... Alam niya ang salitang SA tamang panahon...
BINABASA MO ANG
"True Stories"
RandomTara Na at inyong basahin ang mga totoong kwentong nag mula sa pagiging chismosa ng inyong Magandang Author.... (Clarification!!!!:Maganda Yung Puso Oki!?)
