Herobrine 'i yenmek zor olsa gerek dedik.(Ha bu arada Ahmet artık bizle kalıyor.)
Ama Herobrine 'i yenmemiz demek eski hayatımıza dönmemiz gerek dedi.Eve döndük herkes stresliydi çünkü ya yendik yada yenildik.
Bu akşama kadar çalışma süremiz vardı.Çalışmadan önce herkes annesini babasını son bir kez gözünde canlandırdı.
Ve çalışmaya başladık. Ahmet 'in yanında elmas vardı.(Ahmet bereketli çocukmuş)Bu elmaslarla elmas kılıç yaptık çünkü elmas kılıcın saldırı hasarı çok fazla.
Herkes kendisini test ediyordu. Ara sıra mola verip ne tür şeyler çalışacağımıza karar veriyorduk.Bazen de üç kişi bir Herobrine 'nımı yenemeyecek diyerek kendimize moral kaynağı oluyorduk.Yavaş yavaş akşam oluyordu. Herkes çok heyecanlıydı.
Ve artık akşam olmuştu. Herobrine'nın gelmesini bekliyorduk.
Ve beklediğimiz şey şimşeğin çakmasıyla oldu. Herobrine ve Zombiler önümüzdeydi.
Bu bizim tek şansımızdı.Ve saldırıya geçtik. Zombileri rahat hallettik ama iş Herobrine 'a gelince zorlaştı. Herobrine Ahmet'e vurdu ve Ahmet kanlar içinde öldü ama sadece birimizin kazanması diğerleri mizi de eve götürecekti.Hasan sinirlenip Herobrine 'a kılıcını geçirdi. Fakat Herobrine tek bir dirsekle Hasan'ı uçurdu.Ağlıyordum çünkü kaybetmiştik Hasan'da Ahmet de gitmişti.Ben de öyle baka kalmıştım. Herobrine güldü."Kaybettin." dedi.
Dayanamadım elime elmas kılıcımı aldım nabzımın son seviyeye geldiğini hissediyordum.Hayır bu iş burada bitemezdi.son hızla koşarak Herobrine 'a saldırdım.Ve on yer yıktım. İnanamıyordum .Çok güzel bir duyguydu.Ellerime baktım ve Herobrine'nı yendiğim için onun güçleri bana geçmişti.
Ve bir anda Hasan'ın evine ışınlandık.Hasan direk oyunu sildi.Sadece yarım saat geçmişti.Oysa 2 yıllık macera yaşamışlardı.
Hasan bir daha bilgisayarına oyun indirmedi.Çünkü artık aşağı inip oynayacaktı.
Yarın olduğunda Hasan ile ben şans eseri Ahmet 'i gördük.Ve birlikte mutlu bir şekilde top oynadık.Eve gittiğimde içimde garip bir his vardı.Sanki Herobrine öcünü almaya gelecekti.