My stalker murdered my best friend || Harry Styles (Dutch)

six

Song for this Chapter

California king bed

Rihanna

Harry Styles

‘’Blijf je hier vannacht?’’ vraagt Zayn die al een tijdje opmerkelijk stil was. Jaylinn die net nog vrolijk aan het lachen was is meteen stil. Ik zie haar nadenken, waarschijnlijk had ze er nog niet aandacht. ‘’I-ik uhm nee i-ik bedoel j-ja nee. Geen idee,’’ beantwoord ze duidelijk niet wetend wat ze moet antwoorden. Net als ik mijn mond wil openen om wat te zeggen is Louis me al voor. ‘’Het mag wel, we hebben een logeerkamer, tenzij je liever bij uhm-‘’Hij maakt zijn zin niet af en werpt me grijnzend een blik, meteen weet ik wat hij bedoelt. Maar Jaylinn is anders, ik wil haar niet zoals ik andere meisjes wilde. Jaylinn is speciaal. ‘’Nee ik sl-‘’ Ook Jaylinn maakt haar zin niet af. ‘’Het maakt niks uit,’’ antwoord ze snel met een glimlach. Maar ik zie dat ze er niks van meent, ze wil niet en ik ben niet degene die haar gaat dwingen. ‘’Het hoeft niet als je niet wilt,’’ probeer ik nog. Maar Jaylinn schud koppig haar hoofd. ‘’Het is oké ik blijf wel,’’ glimlacht ze, maar haar ogen glimlachen niet mee. In die paar uur dat ik ken hebben haar ogen niet één keer meegelachen en alleen dat al, doet me pijn.

Jaylinn Sandrio

‘’Het hoeft niet als je niet wilt,’’ probeert Harry die vast en zeker als enige de twijfel heeft opgemerkt. Toch schud ik mijn hoofd. ‘’Het is oké ik blijf wel,’’ glimlach ik. Ik probeer niet alleen hem ervan te overtuigen dat ik het niet erg vind, maar ook mijzelf. ‘’Als je wilt douche, moet je het zeggen. Eleanor of Perry heeft vast nog wel kleding hier liggen voor als je je wilt omkleden,’’ stelt Harry lief voor. Alleen al bij het woord douche smelt ik. Een warme douche is precies wat ik op dit moment nodig hebt. Even alles om me heen vergeten en een klein moment in mijn eigen vertrouwde wereldje genieten. ‘’Graag,’’ antwoord ik zachtjes. Harry glimlacht en begeleid me naar de boven verdieping waar zich waarschijnlijk de douche bevind.

‘’En hier liggen de handdoeken, ik zal wel even wat kleding halen,’’ vertelt Harry waarna hij de badkamer verlaat. Zuchtend loop ik naar spiegel en bekijk het meisje dat ik zie. Mijn bruine ogen stralen niet meer zoals ze vroeger deden, mijn haar hangt slap langs mijn gezicht en een echte lach kan ik niet meer laten zien. Ik voel de tranen in mijn ogen branden als ik denk aan de momenten dat ik nog gewoon mezelf was, gelukkig. Met mijn vingers glijd ik langs mijn jukbeenderen die aan het invallen zijn door het beperkte voedsel van de laatste dagen. ‘’Gaat het wel?’’ Verschrikt haal ik uit naar de persoon die zojuist mijn schouder vast nam. Mijn platte hand raakt de wang van de persoon, die meteen zijn hand op zijn wang legt die nu waarschijnlijk brand. ‘’H-het spijt m-me, i-ik schrok e-en-‘’ verontschuldig ik me stotterend. Maar ik kan mijn tranen niet meer in bedwang houden, de tranen rollen over mijn wang. Gebroken zak ik door me knieën en ik laat mijn tranen de vrije loop. Harry staat nog steeds verschrikt met zijn hand op zijn wang naar me te staren. ‘’I-ik uhm b-ben zo terug, oké?’’ nog voordat ik antwoord kan geven, heeft Harry de ruimte verlaten en blijf ik alleen achter. Kort daarna weerklinkt er een zachte klop op de deur. ‘’Mag ik binnenkomen?’’ hoor ik de stem van Liam vragen. Schor mompel ik een zachte ‘ja’, die Liam wonder boven wonder gehoord heeft, want de deur gaat open. Zwijgend ploft hij naast me neer op de koude vloer. ‘’Je hoeft het niet te zeggen, als je niet wilt,’’ fluistert Liam zachtjes. Ik knik als teken dat ik hem gehoord heb. In mijn achterhoofd twijfel ik of ik het hem moet vertellen. Ik ken hem niet, maar toch voelt het zo vertrouwt. ‘’Beloof je, dat als ik het zeg, je niks doorvertelt,’’ fluister ik twijfelend. Liam kijkt me verrast aan waarschijnlijk had hij nooit verwacht dat ik iets zou vertellen. ‘’Tuurlijk, je kan me vertrouwen!’’

Als zijn woorden zijn binnengekomen, besluit ik het te vertellen. Ik mag hem dan pas net kennen, maar ik moet het aan iemand kwijt. Snel neem ik een grote hap lucht, hier gaat ie dan. ‘’Het begon allemaal die nacht……’’ Ik sluit mijn ogen en denk terug aan de avond waar het allemaal begon, de nacht dat ik David verloor.

''David?!'' ''Dave waar zit je?'' roep ik zo hard mogelijk. Zuchtend loop ik door de straten opzoek naar mijn beste vriend. Ik hebbe alle mogelijke plaatsen al gehad, behalve het donkere steegje tussen de twee beroemdste kraakpanden van londen.

Trillend en twijfelend zet ik een stapje in het donkere steegje. Zo nu en dan draai ik me om met elk geluid dat ik hoor. ''David?'' fluister ik zachtjes bang voor wat er komen gaat.

''Wat wilt u van me? Alstublieft!'' Een bange schreeuwende stem vult het steegje. Ik herken de stem uit duizenden. David! Snel ren ik op het geluid af.

''Help?'' roept David bang. Een man in een donkere lange jas houd hem vast bij zijn kraag. Zijn gezicht is niet duidelijk maar je kan duidelijk zien dat hij niet al te blij is. Nog voordat ik beter kan kijken haalt de man een pistool uit zijn zak. Ik verstijf als ik zie dat de man het pistool op David richt.

''Let's go to sleep, sleep sleep sleep. Sweet dreams darling,'' zingt de man zachtjes op een beangstigde toon. Niet snel daarna klinkt er een schot en valt het levenloze lichaam van David op de grond.

Liam die ondertussen medelevend zijn armen om mijn schouders heeft geslagen luistert aandachtig naar het verhaal dat ik vertel.

‘’En ik kan het niet, ik kan Harry niet gebruiken,’’ snik ik de laatste woorden als ik mijn verhaal eindig. Liam die nog niks heeft gezegd behalve een paar knikjes heeft gegeven en woeste kreten heeft laten horen staart stil voor zich uit. Zijn arm is nog altijd om me heen geslagen terwijl zijn hand geruststellend over mijn schouder wrijft. ‘’Jaylinn,’’ onderbreekt Liam de stilte. ‘’Je moet het hem vertellen!’’