Almost Is Never Enough

Chapter 6

"Guys! ano gusto nyong theme natin para sa Retaurant??"

Walang sumagot. Kanina pa kami blanko at walang kaplanoplano. Wala talagang cooperation tong section na toh! Ako pa mamomoblema. Malapit na ung Nutrition Week at palagay ko, kami palang ung walang napapagplanuhan.

"Okay lang ba sa inyo na Japanese ung theme natin??"

Nagusap-usap ung klase. Tapos nag-agree nalang sila kasi wala na silang ibang maisip na isuggest.

Biglang nag-raise ng hand si Kat.

"Pwede ba yung simple nalang? Madami kayang gastos yang Japanese shit na yan."

Wow ah! walang magsusuggest, tapos kapag ako mag-ooffer ng idea ayaw?! ano gusto mo??

"Ayaw mo ung idea?!, pero kanina nagtanong ako wala namang sumagot! "

pagalit kong sinabi.

"Bat hindi nalang Macdonalds or fast food restaurants?"

"Nutrition week po ang magaganap, at alam mo po ba ang mga pagkain sa mga Fast Food Restaurants? healthy foods po ang kailangan nating ihanda, hindi pagkain na puno ng calories."

Di sya nakasagot. Sumasatsat sya pero di naman nya pinagiisipan ung mga sasabihin nya! Yan, sya pa napahiya sa classroom. At ano ba problema nya? may topak nanaman ba sya?! Nakakairita na talaga!

Whole day kaming nagpakabusy sa pag-aayos ng classroom. May nagdala ng guitar at ng keyboard kaya may music kami.

Since ako ung president, kailangan ako ung magmamake sure na lahat gumagawa at ginagawa ng tama ung mga kailangang matapos.

Si Kat at si Joshua ay nasa isang tabi kung saan ung keyboard. Nagduduet sila.

Pota! Imbes na tumutulong sila, naglalandian pa! Hoy! boyfriend ko yang nilalandi mo! Well actually, hindi. Eh kahit na! Bahala na nga! Ang ALEMBONG nila! Argh!

Di ako nag seselos! naiinis lang ako kasi di sila tumutulong. Sana kung maglalandian sila, sa labas ng classroom!

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Gumising ako ng maaga para ma finalize na ung classroom. Mamaya na kasi ung contest.

Inayos ko na ung gamit ko at inihanda ung Japanese school girl outfit na isusuot ko.

Nalate ako kasi traffic kaya nagmadali na akong magpalit ng damit sa banyo. Paglabas ko ay nagpatulong ako sa necktie ko kasi di ako marunong nung proper way. Sorry ah! Tagabundok ako eh. Tinanong ko si Martina kung marunong sya kasi naka school girl outfit din sya.

"Di ako marunong eh, Pagawamo kay Joshua"

Tsss. Okay Fine.

Lumapit ako kay Joshua

"Pa-ayos naman"

Harsh kong sinabi. Tss... pakipot pala ah.

Di ko namalayan na nakatingin na yung mga katropa ko saamin. Para silang may tinititigan na multo. Paglapit ko sa kanila, nagtilian sila ng parang ewan. Ako nanaman napapahiya sa lagay na ito eh.

Hawak ko ung necktie ng naka knot na. Naiilang tuloy akong isuot iyon

"Suot mo na!" sigaw ni Yani

No choice, sinuot ko nga.

"Ayieeeeeeeeeee!!!" sabay sabay nilang sinabi

Parang necktie lang! Pero syempre napangiti ako kahit papaano, except nalang sa thought na sa Dad ko ung necktie. Sana di nya ma sense na may lalaking humawak ng necktie nya. Cuz that would be a mess!

Lahat ng nakacostume ay dapat nasa loob ng classroom para uniform ung restaurant. Sadly, hindi naka uniform si Joshua. Lahat ng di nakacostume ay sa labas magstastay. Unluckily, hindi din naka costume si Kat.

Dala nya ung gitara nya at dala ko din ung akin. Lakas pa ng loob nyang heramin ung gitara ko at ang rason pa nya

"Tuturuan ko si Joshua"

@$@!? argh!!! I tried to show na okay lang, well dun naman ako magaling. Pero deep inside... POTANGINA!!! LAKAS NG LOOB MONG ITANONG SAAKEN HARAPHARAPAN KUNG PWEDE MONG LANDIIN UNG BOYFRIEND KO NA HINDI!!!!!

Pag-abot ko ng gitara at paglabas nya, sinarado ko ng malakas ung puntuan. Hoping na sana nabingi ung left ear nya.

Ilang minuto kami nagayos sa classroom at habang nagaayos kami ay lumapit sila Ivan, Yvonne, Martina, Karen, at Yvette saaken.

"Kayleena! hinayaan mo nalang na magkasama sa labas ung boyfriend mo pati si Kat?"

Tsss... gusto ko sabihin na kasinungalingan lang un kaso baka magalit sakin si Joshua kaya nag go with the flow nalang.

"Hayaan nyo na, wala namang gagawing iba ung dalawang un eh, Im sure of it"

Umalis na sila at nakatingin ako kung saan sila papunta. Binuksan nila ung bintana kung saan makikita ung labas ng classroom namin. Biglang dumami ung tao, ano kaya yun?

Kumuha ng litrato si Ivan sa cellphone nya at sabay tumakbo kung saan nakatayo ako.

"Tignan mo ito, wag kang mag-alala, kami ung spy mo"

Spy?! bakit kailangan ko ng spy!!!! tinignan ko ung picture at nakita ko na nagshashare sila sa isang gitara. Si Joshua ung humahawak sa chords at si Kat ung nagstrustrum.

AT GITARA KO PA UNG GAMIT NILA!!!!!

Wala akong pinakita na reaction. I acted as if I never cared for something. Binuhos ko lahat sa loob looban ko ung inis at galit na nararamdaman ko. Wala naman talaga akong karapatan diba? Sino ba si Joshua Marcos sakin?! Isa lang naman siyang NERD na hindi naglalaro ng VIDEOGAMES diba? There was never an us, and I know that there will never be. Its either masyado akong pakipot na sabihin na maypaki ako or ung thought na baka wala naman syang paki kapag sinabi kong nasasaktan ako. Ayokong umasa. Alam ko namang wala talaga eh. Masaki kung masakit pero sanay na rin naman ako sa ganyan eh. Sasabihin ko man o hindi ngayon, talo padin ako.

Åütör's Nötë

Those were the good times lol! abangan nyo next chapter!!! un lang!

Goddess__Athena