YALAN

BÖLÜM 2

Ona inanamıyorum bunu bana nasıl söyler. Kıvança öfke ile bakıyordum. Beynim karıncalanıyordu hiçbir şey düşünemiyordum. Acı, öfke ve aşk bu duyguları aynı anda yaşıyorum bir insana hem aşk duyup hem öfke besler mi? Anlamıyorum ne yapmalıyız kafam çok karışık. Gözlerimden yağmura karışarak akan yaşlarım beni daha da çaresiz kıldı. Eve doğru koşmaya başlamıştım şu an anneme ihtiyacım vardı sıcacık şefkatine ve merhametine. Saçımı okşayıp ağlama kızım deyişini. Ev ile okulun arasında sadece sahil vardı. Eve vardığımda elim titreyerek kapıyı açtım. Ama ev talan olmuş bir haldeydi. Hırsız zannetmiştim ama annemi yerde kanlar içinde görünce işte o an kalbime adeta kıramp girdi. Ayaklarım beni daha fazla taşıyamadı ve sadece gözümün kapandığını hatırlıyorum sadece karanlık.

**********
Kıvancın ağzından

Bu söylediğimden şimdiden pişman olmuştum. Hele ki gülü ağlarken görünce içimden sanki bir parça koptu. Onun peşinden koşmaya başlamıştım. Defalarca bağırdım ama bana hiç cevap vermedi. Eve gittiğini anladığımda bir an için rahatladım ve onu yalnız bırakmaya karar verdim. Ve sahile doğru yürümeye başladım. Üzgün ve acı dolu adımlarım vücudumu ağırlaştırıyordu. Gül ile henüz iki yıldır birlikte idik hep kavga eder her zaman barışırdık. Ama bu sefer diğerleri gibi değildi sanırım ben çok abartıyorum. Derin düşüncelerimden sıyrılıp sahile vardığımı fark ettim. Bir banka geçip denizin haşin dalgalarını izliyordum. Ve o an telefonum çaldı arayan gül idi bekletmeden açtım " k-k-kıvanç y-y-yetiş a-a-annem"

***********

GÜLÜN AĞZINDAN

kendime geldiğimde annem yerde kanlar içinde yatıyordu. İnkar cümleleri yağan yağmur gibi çıktı ağzımdan. Ama fırtınam dinmedi o ölemez beni bırakamazdı. Yıllarca en çok kaybetmekten korktuğum ilk kişiydi. Anneme bakıp "HAYIR!" diye bir çığlık attım sanki içimdeki acı dinecekmiş gibi eve bir kaç insan geldi anneme bakıp konuştular ona acır casına birisinden şöyle bir laf duydum "polisi arayın" polis gelse ne fark eder geri verirlermi bana annemi ben annemi istiyorum. Çok geçmeden eve polisler geldi herkes gibi beniide dışarı almaya kalkıştılar buna asla izin vermem o benim annem "bırakın beni o benim annem beni götüremessiniz" bu çaresiz cümlelerden sonra beni bıraktılar ilk işim kıvancı aramak oldu ellerim sanki vücudumdan bağımsız hareket ediyordu ve umutsuzca kıvancı aradım   

**********

Kıvancın ağzından

Gülün sesi çok korkunç geliyordu dehşete düşmüş bir halde koşa koşa evlerine gittim. Girdiğimde evde polisler vardı ne olduğunu tam olarak anlayamamıştım. Anladığım tek şey gülün bana ihtiyacı olduğuydu. Yanına gittiğimde gül bana sarılıp ağlamaya başladı. Ve olanları kısaca özet geçti. Ben gülün anlattıklarını büyük bir dikkat ile dinledikten sonra şoka girdim. Çünkü melek teyze adı gibi bir insan idi kimseye zararı olmayan sessiz sakin bir insandı
Gül bana anlattıklarından sonra hiç konuşmadı sanki donmuştu. Karakola gidip İfade verdikten sonra onu evine bıraktım ama evde hiçte ummadığımız biri vardı

Siz değerli okurlarıma 4 sorum var;
Bir : bölümlerimi uzatayımmı?
İki : anlatım şeklim güzelmi ?
Üç : sizce evdeki kişi kim
Dört: yazacağım ikinci kitabıda okur musunuz?
Yorumlarınız benim için paha biçilemez 😉