เรื่องนี้เล่าโดยนายวัตร เพื่อนของผมเอง ซึ่งอยู่ต่างโรงเรียนเรียนกันโดยทางโรงเรียนของนายวัตรได้มีการจัดกิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือ เป็นเวลา 5 วัน....
หลังจากกลับมาวัตรมาหาผมและชวนกันไปคอนโดของมัน ทางบ้านของวัตรรวยมากและตามใจวัตรมากจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่วัตรได้อยู่คอนโดตั้งแต่ ม.4 เมื่อไปกันถึง วัตรหยิบกระป๋องเบียร์มาให้ผม
"เห้ย...ไปเข้าค่ายสนุกไหมว่ะ"ผมถามวัตรด้วยความอยากรู้
"โหย....ไอชัย สุดตีนเลยเว้ย" วัตรตอบพร้อมหัวเราะ
"แล้ว....เจอ...ผีป้ะว่ะ"ผมถามตรงๆ เพราะโดยนิสัยก็ชอบเรื่องอย่างงี้อยู่แล้ว
"แกคิดว่ามีไหมเล่า"
"กูว่าต้องมี...ถ้ามีก็เล่าอย่าลีลา
"เดี๋ยวกูจะเล่าให้ฟัง...เรื่องเนี่ยมีอยู่ว่า...ค่ายลูกเสือจัดที่อุทยานแห่งหนึ่งเว้ย โดยนอนกันในเต็นท์ เต็นท์ละ 1 หมู่ หมู่ละ 8 คนแต่เต็นท์เนี่ยใหญ่เลยนอนได้สบายไม่แคบ สองวันแรกมีการเดินทางไกลกัน จะแยกทางกันไปกองละทางซึ่งเจ้าหน้าที่ทางอุทยานได้จัดทางไว้ให้ ซึ่งยังเหลือเวลาทำกิจกรรมอีก 2 วันก่อนกลับ ซึ่งมีกิจกรรมวัดใจกันตอนกลางคืนเว้ย แล้วเป็นเวลา 5 ทุ่ม ซึ่งตอน 2 ทุ่มครูให้เข้านอนแต่พอ 5 ทุ่มครูเป่านกหวีดเว้ยเรียกรวมตัว กูเนี่ยงงเลย แล้วไม่ใช่แค่กูที่งง แม่ง งงทุกกอง ครูก็อธิบายว่าเดี๋ยวจะมีการทำกิจกรรมวัดใจ โดยให้เทียนหมู่ละ 2 เล่ม เดินเรียงกันไป พร้อมให้แผนที่มาด้วยซึ่งจะมีครูคอยรออยู่ตามจุดต่างๆ ระหว่างไอหมูอ่ะ มึงจำได้ป้ะ"
"เออๆ จำได้ๆ"ผมตอบ
"นั้นแหละมันไปเห็นศาลอยู่หลังนึงมันแม่งทัก.....ทักว่าไรรู้ป้ะ ศาลเก่าแล้วมานอนเต็นท์ผมได้นะครับ ไอเหี้ยมันอยู่หมู่กู...พอเสร็จกิจกรรมก็เข้าเต็นท์นอนกัน กูเนี่ยห้อยพระมา ด้วยความที่กลัว ว่าที่ไอหมูพูกอ่ะ เขาจะมาจริงๆ เลยแขวนไว้ที่ด้านบนของเต็นท์ พร้อมกับบอกพระท่านว่า อย่าให้อะไรไม่ใช่คนแบบพวกเราเข้ามาเลยนะครับ พอเพื่อนๆคนอื่นเห็นก็เอาออกมาแขวนบ้างคงเพราะ ได้ยินไอหมูพูดแล้วกลัวด้วย ไอหมูหัวเราะ แล้วลงนอน ตอนนั้นเที่ยงคืนกว่าๆ กูกับเพื่อนลงนอนแต่ยังไม่หลับต่างคนต่างพลิกไปพลิกมาแต่ไอหมูนี้สิทำให้คนอื่นกลัว แต่ตัวเองหลับแล้ว สักพักฝนตกลงมาปรอยๆ กูเลยบอกกับคนอื่นว่า เออ..บรรยากาศแบบนี้น่านอนจริงๆ กูลุกไปหยิบผ้าห่มปลายตีนมาห่มด้วยความที่หนาว คนอื่นก็เช่นกัน สักพักจู่ก็เห็นเงาของใครคนหนึ่งเดินอยู่รอบๆ อยู่ด้านนอกเต็นท์ กูชี้ให้คนอื่นดูด้วย
แต่ไม่ได้คิดว่าเป็นผีนะแต่คิดว่าเป็นครูที่เดินตรวจตามเต็นท์แต่ละหมู่ว่านอนกันหรือยัง กูชี้เพื่อให้คนอื่นๆที่ยังไม่นอนเนี่ยเงียบๆสักนิด
เอาจริงๆ ทุกเต็นท์เงียบหมดเลยนะ
เงานั้นก็เดินแต่รอบเต็นท์พวกกู และทุกเต็นท์จะมีหน้าต่างที่เป็นตาข่ายอ่ะ ของเต็นท์กูอ่ะปิดแล้ว สักพักเงานั้น เดินมาหยุดที่หน้าต่างเต็นท์กู กูรู้สึกขนลุกมากเลยเว้ยตอนนั้น และรู้สึกได้ทันทีว่า นั้นไม่ใช่คนแน่แล้ว เลยหลับตา สวดมนต์อยู่ในใจ สักพักไอหมูที่หลับอยู่อ่ะ แม่งลุกขึ้นมาแต่ตามันจะหลับอยู่เลยดูท่าทางแล้วมันคงละเมอ กูและคนอื่นสังเกตมันว่าจะทำอะไร...แต่เงานั้นยังยืนอยู่เว้ย ยืนอยู่ที่หน้าต่าง แล้วไอหมูมันทำไรรู้ป่ะ มันลุกไปเปิดหน้าต่างเว้ย กูตกใจมาก เจ้าของเงานั่นยืนอยู่ มองมาที่พวกเรา ไอหมูอยู่ในสภาพละเมอแล้วมันลงไปนอนต่อ...เงานั้นอ่ะเดินเข้ามา ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
แต่ไม่เห็นใบหน้าสักนิด ในใจอยากจะตะโกนมาดังๆ ว่าผีหลอก แต่...ก็ตัวแข็งไม่หมดอ่ะ ทุกเต็ตท์เงียบหมด ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
เงานั่นค่อยๆ เดินเข้ามาชี้มาทางพวกเรา แล้วหายไป"
"เรื่องมีแค่นี้เหรอว่ะ ไม่เห็นหน้ากลัวเลย" ผมพูดขึ้นตามความจริง
"แล้วใครบอกว่าเรื่องจบล่ะ" วัตรตอบกลับแล้วเล่าต่อ
"แล้วกูเนี่ยก็ฝันเว้ย ฝันว่ามีผู้ชายคนนึง นุ่งผ้าขาวม้า ไม่ใส่เสื้อ พุงพลุ้ยๆ ถือไม่ตะพดอันนึง ยืนอยู่ในบ้านเรือนไทย...ท่ามกลางความมือที่มองเห็นแค่บ้านกับชายแก่คนนั้น
ไม่พูดไม่จา จ้องตาแข็ง เหมือนแค้นกันมานานแล้วกูก็ตื่นขึ้น พวกเราคุยกันถึงเหตุเกิด เมื่อคืน และบอกให้เก็บเป็นความลับ...แต่ก็มาเล่าให้มึงฟังเนี่ยแหละ"
