LANCE
Another normal day. 7:00 pa lang, nagising na ako. I took a bath tapos kumain na rin pagkatapos.
Si Liann, okay na kaya siya? I know she'll not come to the university today because of the accident yesterday. Bilhan ko kaya ng chocolates. For sure magugustuhan niya yun since she love sweets. Teka why should i give her chocolates? E may atraso pa yun sakin!
After 20 minutes, i saw myself standing in front of the candy store. Aish! Why am i even here??
So dahil no choice ako, well i actually have a choice pero basta! Wala na kayong pake dun. I bought 5 bars of dark chocolates tapos kumuha narin ng 1 box of ferrero rocher. I am about to pay the chocolates when i saw a cute bunny plush toy. Naalala ko si Liann.
Kinuha ko yung plush toy then pumunta na kila Liann. I wrote some letter tapos inilagay ko sa paper bag. Hindi naman siguro mukhang guilty yung letter diba?
"Dear Baby Bunny,
Huwag kang feeling and mag-assume na may gusto ako sayo. Nakita ko lang to sa tabi-tabi tapos naalala kong kawawa ka. Sorry for what happened yesterday. Get well now!
-GwapongLance"
(Author: oo nalang. Kumbinsihin mo yang sarili mo na hindi ka guilty at nakita mo lang yan sa tabi tabi -_-)
Author naman makisama kaaaa!
(Author: K)
Aishh! Wala pang sampung minuto, nakarating na ako sa tapat ng bahay nila. Nagdoorbell ako at bumungad doon ang may edad ng katulong nila Liann.
"Ano iyon iho?" Tanong nito saakin
"Ah nay, asan po si Liann? May ibibigay lang po sana ako," pagsagot ko.
"Nobyo ka ba niya iho? Aba'y kegwapong binata!" Tuwang saad nito
"Ay nako po hindi. Nagkakamali po kayo. Kaibigan ko po kasi si Liann. E nalaman ko pong hindi siya makakapasok kaya dinalhan ko po ng pagkain," pagdedepensa ko. Sh*t we're not even friends. And boyfriend?? Ni Liann????! No fucking way. Bat ba kasi naaawa ako dun? But it's my fault kung bakit hindi siya nakapasok ngayon. A basta!
"Iho?" Sabi ni nay. Tignan mo nagkanda gulo gulo na tuloy tong utak ko.
"Ay ano po yun nay?" Batid ko.
"Ang sabi ko amin na yung ibibigay mo kay Liann at ibibigay ko nalang pagkagising niya," pag-uulit niya. dali-dali ko namang iniabot yung paper bag at nagpaalam na.
"Bumisita ka rito iho ha? Kegwapong binata e. Napakagalang pa at ubod ng bait!" Paghahabol niyang pasabi
Ngumiti na lang ako at pumasok narin sa univ.
Kinagabihan,
Binuksan ko ang cellphone ko and nakitang may message sakin si Liann.
"Thank you :)"
It's just a simple thank you pero napangiti ako. I composed a message to reply her.
"Don't thank me, napulot ko lang yan kako e! By the way, kamusta na? I mean how's your foot? I miss you."
Nagdadalawang isip ako kung isesend ko ba yung i miss you or hindi.
"Kuyaaaaaa!" Sigaw ni Venice, my lil sis. Saka yumakap sakin.
Sh*t!! Yung message nasend! F*ck! Agad akong nagsend ng "joke lang😂" para mabawi yung sinabi ko.
Muntikan na yun!
"Yes baby?" Tugon ko kay Venice saka yinakap siya pabalik. She's still in kindergarten and she's my happy pill.
"Kuya can you accompany me to buy some cake? Kuya Zac won't allow me kasi gabi na raw," sabi niya at nagpout pa. My sister is really cute!
Tinap ko yung ulo niya, "E baby, gabi naman na kasi. You must be sleeping by now," pagpapaliwanag ko
"Ehhh! Pleasee kuyaaa," saad nito at nagpuppy eyes pa. Nako matitiis ko ba to?
"O sige na nga. Basta don't tell kuya Zac okay?" Saad ko at bigla siya ngumiti at hinalikan ako sa pisngi
"Thank you Kuyaaa! I love you!" Nakangiting saad nito
"I love you too Venice," sabi ko at hinalikan siya sa noo niya. It's great to have a lil sis and i love making her happy.
LIANN
*notification sound
*new message
Nagulat ako ng bigla akong nakareceive ng mensahe mula kay Lance ulit kasunod ng nauna niyang message.
"Joke lang😂"-Lance
Ewan ko pero bigla akong nainis at pinatay nalang ang phone ko. Kaasar siya! May pa i miss you tapos joke lang pala!
Teka, bat nga pala ako nagdadrama e ano lang sana if joke lang yun? I don't even care. Bahala siya sa buhay niya!
Itinulog ko nalang ang inis ko.
Mga alas dyis ng umaga, nagising na ako. Medyo okay naman na yung paa ko. May kaunting sakit nga lang. Okay na siguro to bukas. I'm sure i already missed a lot of classes.
Bumaba na ako at nagbrunch.
Matapos iyon, pumanhik na ako sa kuwarto.
Mga alas singko na ng hapon nang napagdesisyunan kong lumabas ng bahay at maglakad lakad sa subdivision. Tutal medyo okay naman na yung paa ko. At first ayaw pumayag ni mom kasi raw baka mabigla. But i said, i'm fine.
Habang naglalakad sa subdivision, napadpad ako sa may parke. Umupo ako sa swing at tinignan ang paligid.
Palubog na ang araw. Iilan lang rin ang tao sa park.
I remembered someone. When i was a kid, lagi ako dito sa park. I usually play with the other kids.
Flashback....
One time, nung pumunta ako rito, walang ng mga bata. I was about to leave with my yaya pero may tumawag sakin.
"Kid! Let us play!" Pag-aaya nung batang lalaki na cute din tulad ko *giggles. He has a fair skin, brown eyes and pinkish lips. Mukhang mabait yung bata so i played with him. Naglaro kami hanggang sa mapagod and napagpasyahan na umuwi na since tinawag narin siya ng mom niya na mukhang nainis kasi tumakas lang daw siya.
"Thank you for playing with me," he cheerfully said and kissed my cheeks.
"Ace! Come here! I've been looking for you. Nako tinakasan mo pa ang yaya mo!" Saad ng mom niya siguro dahil magkahawig sila.
"Oopps! I have to go! Byee!" Saad niya at tumakbo palayo.
Namalayan ko nalang na namumula na pala yung cheeks ko because of what he did. Hindi manlang ako nakapagsalita. After that day, lagi akong pumupunta sa park with my yaya but he didn't come back. Wala na akong Ace na nakita and nang tumagal, napagpasyahan kong hindi na bumalik doon.
End of flashback
Ngayon lang ulit ako bumalik dito. Saan na kaya siya? He's my first crush and perhaps, first love. Nakakatawa but i don't even know him. Pangalan niya lang ang alam ko.
Napansin kong umuulan na pala ng malakas ngunit nagtaka ako na hindi manlang ako nababasa. Tumingin ako sa harapan ko.
"Lance"
Hey guys! Sorry for typos and spacings. I hope you like it! Keep reading my story and please vote for it. Enjoy reading😊 Love youuu😘
