My bestfriend,My Ex and Me

Chapter 1

Klara Pov

Its sunday morning but i felt numb. Hindi ko maramdamang sumakit manlang ang aking mga binti sa paglalakad.

Napatingala ako sa langit. Mukhang uulan pa ata ah.

Nung kaninang umalis ako sa bahay mainit at maalinsangan, madilim dilim pa at hindi pa rin tumitilaok ang manok ng kapitbahay.

I felt sadness when it comes a rain..

Napayuko ako at binuksan ko ang tumbler na dala ko para uminom ng tea.

Napakarelaxing kasi kapag umiinom ako ng tea.

Rain..

Napangiti ako ng mapait ng maalala ko ang nangyari sa nakaraan.

Sakit at pangungulila..

Napabuga ako ng hangin sa alaalang yon at marahang umiling iling para mawala ang nasa isip ko.

Sinimulan ko na ring mag lakad dahil unti unti ng pumapatak ang ulan.

Pok!

"Aray!" Lumingon lingon ako sa paligid kung sino ang bumato sakin. Ang sakit dahil mukhang matalas ang ibinato nya.

And there i see my bestfriend guilt in his eyes.

Tumakbo sya papalapit sakin at tinignan kung may bukol o may sugat. Di nga ako nag kamali kasi dumudugo ang ulo ko pero hindi naman malubha.

Hindi naman ako mamatay sa kaunting dugo lang.

Bukod sa puso kong patay na literally . 
Yes. Literally cause they hurting me. almost dying..

Sabi nga nila hindi mo mararanasang masaktan kung di ka nag mahal but for me its invalid reason..

I sighed.

Mas malubha pa ang sakit na nararanasan ko ngayon,kesa sa taong nag mamahal.

"Im sorry beshie." Tiningala ko ang bestfriend ko. Natatawa akong tumingin sknya pero ang tawang ito.ay hindi maiibsan ang kalungkutan sa puso ko.

Sya si Zaider wolfs. His look alike of a kpop member of bts.

Ang owner ng pinakamalaki at tanyag na construction firm. Chicmagnet ang sabi ng iba.. i think hindi lang nila napapansing friendly si Zaider.

Ang nakakatuwa pa nga dun. Dahil lang sa simpleng banggaan namin nun sa mall habang may humahabol sknya, ako naman ay umiinom ng tea nun at naitapon sa damit ko kaya pagkatapos nya kong bilhan ng damit ay nag offer sya sakin na maging magkaibigan kami, at hindi ko na napapansing bestfriend na pala ang turingan naming dalawa.

"Bakit ka naman natatawa dyan?" Tanong nya. Nang nanlalaki ang mata
..

Napahagalpak ako ng tawa sa itsura nya.

"Hahaha.. look at you're face its priceless hahaha" tawa ko habang may butil ng luha saking mga mata.

Naramdaman kong parang may bumara sa dibdib ko.

Napangiti ako ng mapait.

Kahit pala anong tawa ko hindi pa rin mabubura ang sakit at sobrang kalungkutan sa puso ko.

"Stop faking you're laugh your smile you know what?! Klara!" Napatigil ako sa pagtawa nung tinawag nya ko sa pangalan ko.

Napayuko ako. (-,-)

Alam ko kapag seryoso sya o hindi dahil tinawag nya kong klara.

Im so bless because he gave me a person/ bestfriend to be with all my flaws. And im so thankful to you jesus.