Çığlıklarımın duyulmadığı en ücra karanlıklardan yazıyorum ey sevgili
Yalnız gülüşün kaldı aklımda yalnız gülüşünü ezberleyebildim
Birde bitmek bilmeyen hasretini
Oysa ne çok isterdim gülüşüne ahenk katan gözlerinde kaybolmayı
Sabah seherinde dalgalanan saçlarını seyretmeyi
Nisan yağmurlarında ıslanmayı
Yanağından süzülen bir damlanın hüznüne ortak olmayı
Saçma sapan yerlerde gülüp olmadık yerde ağlamayı
Baharın yeşilliğine kucak açmış kırlarda koşmayı
Alaca karanlıklarda yıldızları saymayı
Şefkat dolu kollarında uyumayı
Hatta ölümün beni bir sabah
Son kez gözlerinin gözlerime değdiğinde bulmasını ne çok isterdim
"Şimdi gülüşün kaldı aklımda"
"Birde bitmek bilmeyen hasretin"
