16 Mart 2019
Buse Karaca...
Seni seviyorum demek artık yetmiyor biliyor musun?
Neredesin?
Aklım ve kalbim dışında, neredesin? Nerelerdesin? Kimlerlesin?
Benim olmadığım her yerdesin.
Artık sorularıma kendim cevap vermeye çalışmaktan bıktım biliyor musun? Ah be sevgilim, ben sana ne yaptım da hak ettim bu aldatışını?
Geceler sürdü boylu boyunca, zaman geçmek bilmedi. Sen gelmedin, dakikalar saliseler sen gelmediğin için, onlara kızdığım için bana küstüler. Aklım almıyor, her geçen gün kendi düşüncelerimde boğuluyorum. Buraya yazdıkça bir nebze olsun rahatlarken, yine de aklıma her düşüşünde bir burukluk seziyorum senin için yanan bu gönülde. Göz yaşlarım çift kişilik yatağı boylu boyunca kapladı. Senin olmadığın taraf boş ve soğuk. Benim gibi, gittikçe soğuyorum hayattan. Gittikçe umudum kesiliyor. Karıştırmaya kıyamadığım saçlarını başkaları dokunuyor.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Ellerimi tutmak için ellerini uzattığında tutamıyorum.
Fakat o ellerini sen benim ellerime nasıl uzatıyorsun? Başkasına uzattığın ellerini?
Ölüyorum...
İstediğin oldu sevgilim.
Ölmeden önce günlüğümün son sayfaları. Belki bir ay belki iki ay... Ama ne olursa olsun beni unutma olur mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VÂVEYLA
General FictionKapıyı araladığımda bacaklarımı sarkıtıyorum, şarkı bitmiş ve bir şiir sözleri kulağımı dolduryor yavaşça. Duraksıyorum, şiirin kalbime işlemesine izin veriyorum. Kaldıkça sessizleşen yalnızlığım Daldıkça hayalimde sen, Baktıkça etrafımda dağılan be...
