BE YOUR'S (ONE SHOT STORY-COMPLETED)

One shot story begin😉

Cassie PoV

Nasaktan ako di dahil sa naaksidente ako. I was hurt because of these damn Sh*t Amnesia. Ng dahil dito nawala ang lahat sa kin. Ng dahil dito nawala yung taong pinakamamahal ko. Ng dahil sa sinabi ko nawala sya, umalis at di nagparamdam ng anim na taon.
Siguro nga sumuko na yun sa kin at humanap na ng iba.

FLASHBACK

“Kung kaya ko lang ibalik ang lahat-lahat ginawa ko na dati pa. Pero nakakatuwa lang dahil kahit anong sabihin ko at ipadama kung gaano kita kamahal wala paring nangyayari. *sniff*  Sana di ka magbabago Cass. Sige alis na ko.. at sana magiging masaya ka sa taong sinasabi mong mahal mo.” sabi nya sa kin sabay bitaw nya sa nakahawak na kamay ko.

Habang unti-unti syang lumalayo parang unti-unti ko ding nararamdaman ang sakit. Ewan ko pero bakit ganito ang nararamdaman ko sa kanya?

Di ko alam na may likido ng lumabas galing sa mga mata ko. Umiiyak ako?! Dahil sa kanya? Di ko maintindihan. Di ba dapat masaya ako dahil wala na sya?

***
6 YEARS AFTER

“Cass naman dalian mo na jan at ng makahabol pa tayo sa meeting ngayon.” sigaw ni Erika sa labas ng kwarto ko.

Anim na taon na ang nakakalipas pero di ko parin sya nakakalimutan. Kamusta na kaya sya? May pamilya na kaya sya? Oo nga pala. Bumalik na lahat ng alaala sa kin. Di ko naisip na ang taong sinabi ko sa kanya na mahal ko ay sya lang pala. Nakakatawa diba? Kung kailan alam ko na sya saka ko naman naisip na ang tanga ko. SOBRA.

*knock knock*

“Hoy babae. Ano bang ginagawa mo jan? Tara na kaya, ano ba?!” ulit nya.

“Oo na. Nagmamadali ka talaga ha?” sabi ko sa kanya.

“Aba babae.. syempre naman noh! Ayokong mapagalitan ni tito.” sagot nya sa kin.

Lumabas nalang ako sa kwarto ko at baka kung saan pa papunta ang usapan namin. Dumiretso na kami sa garahe at sabay maneho ni Erika sa kotse.

“Speaking of that... kung di mo naman kasi ako sinama at umuwi ng alas 3 sa umaga edi sana di tayo late ngayon.” pagsisi ko sa kanya.

*WAPAKKKKKKKK*

“Aray. Ano ba?” kung maka sapak sa kin parang di nagmamaneho ha.

“Alam mo namang di na ako magiging MS. Ikakasal na ako kaya kailangan magcelebrate tayo.” sabi
nya sa kin habang nasa pagmamaneho parin ang atensyon nya.

“Oo na.” sabay ikot ng mata ko kainis ang sakit ng ulo ko nabali ata.

“Nga pala..”

“... ouh ano na naman?” inis kong tanong sa kanya.

“Pataposin mo ko.” galit na ata to.

“Kamusta na pala si Xander? May balita ka na ba sa kanya o wala parin hanggang ngayon?” dugtong nya.

Balita? Ni isang sagap wala nga akong naririnig tungkol sa kanya ee. Balita pa kaya.

“Wala. Pinuntahan ko yung bahay nila ang sabi wala din daw silang balita. Baka raw wala na yung balak umuwi dito.” sabi ko sa kanya.

“Hay naku. Bakit ba kasi sinabi mo pa sa kanya na may ibang mahal ka? O ayan tuloy.. nawala sya sayo.”
sya.

“Kasalanan ko ba na sinabi ko yun sa kanya? Tsaka kung alam ko lang na s'ya yun edi sana di ko na sinabi yun.” ako.

“Ouh e sinong may kasalanan puso mo?” tanong nya.