MASUM (MU?)

HAYAL

Uyandığımda herzamanki gibi radyom baş ucumda, en sevdiğimi kanalı açarak yataktan kalkmaya çalışıyorum.Mutsuz bir aile değildik mutluda değil.Günlük yaptığım şeyleri tekrar tekrar...yapıyorum,bu kocaman evde kalabalık bir ailede yalnız gibiyim.Yatağımdan kalktım okul kıyafetlerimi giydim,abimin odasına doğru ilerledim yorgun bir halde.Abimle aynı liseye gidiyorduk,o hem en yakın arkadaşım hem abimdi,onunla vakit geçirmek çılgınlıklar yapmak çok güzeldi.Kahvaltımızı yapıp okul servisine bindik,tabiki herzaman olduğu gibi ben koşuşturma içerisinde ayakkabılarımı serviste giyebildim.Bu koskocaman evi ben yönetiyordum ve bu bana ağır geliyordu,annemde farkında bu yükün bana fazla geldiğinin ama yapacak birşeyi yok.Ne kadar yorulsamda seviyordum bu yaşantımı ve şuan mumla arıyorum.Sınıfta 5 kız beraber takılırdık Öznur,Kibar,Yaprak,Füsun ve ben Ebru.Herşey kibar'ın kuzenini gördüğüm zaman başladı hayatımın altüst olacağı zaman ve ben dünyayı toz pembe görmekten hiçbirşeyin farkında değildim.O kadar tatlı bir çocuktu ki onu gördüğüm zaman elim ayağım birbirine dolandı ne konuşacağımı ne yapacağımı bilmiyordum tam şapşal olmuştum.Kibar kuzeni Selçuğu okuldan gönderdiği zaman,hemen yanına koştum onun hakkımda birsürü sorular sordum ve sonunda numarasını istedim.Kibar emin misin? Diye sorduğunda ona baygın bakışlar attım, bu bakışımın ne olduğunu gayet iyi anladı eğer birşey istiyorsam olacaktı olmama ihtimalı yoktu.Sonunda numarası elimin içinde duruyor,biran önce eve gidip onu aramak ve sesini duymak istiyorum.Peki ya ararken anneme ne diyecektim,telefonum yok ve annemin telefonundan arıcam onu ,ben aradıktan sonra tekrar annemi ararsa offf ne yapacağımı şaşırmış durumda olayı akışına bırakacaktım çünkü onun benim olmasını çokk istiyordum.Saat 3 oldu ve okuldan çıkmıştık sonunda,koşa koşa servise bindim.Ben acele ettikçe zaman geçmiyor eve ulaşamıyorum.Servisin camına yasladım başımı çalan müziğin eşilğinde onunla konuşmamızı hayal etmeye başladım.